Taraf yazarı Kurtuluş Tayiz, Kürt sorununun çözümüne ilişkin her zemin oluştuğunda PKK tarafından bu zemini sabote edici eylemler yapılmasına dikkat çekti. Tayiz, yazısında PKK’nın artık “barış”ın bir tarafı olamayacağını vurguluyor:

PKK’nın bozamayacağı bir barış planı

Kurtuluş Tayiz / Taraf

Barışı PKK’ya endekslemenin bu ülkeyi her seferinde hayal kırıklığına uğrattığını artık görmenin zamanı geldi. Şunu kabul edelim ki bu örgütün en kudretli lideri Öcalan bile “umulan” barışı sağlayamadı. Aksine örgütü, —kendi ifadesiyle— Kürtler adına tarihin en büyük anlaşmasını yapmak üzere olduğu günlerde, Silvan baskınıyla İmralı’ya gömdü. 1993 yılında yaşanan da bundan farklı değildi; Milli Güvenlik Kurulu’nda PKK’ya affın görüşüleceği gün silahsız-sivil 33 er Bingöl’de öldürüldü. 

Bugün yaşananlar farklı mı sanki; Leyla Zana’nın estirdiği barış rüzgârı, Öcalan’a ev hapsi tartışmalarını canlandırırken, PKK lideri Murat Karayılan’ın “Karakollara saldırı planımız yok, barışı istiyoruz” açıklaması, silahların susması ihtimalini yeniden gündemin ön sıralarına taşımıştı. Peki, ne oldu? Tarih tekerrür etti, barış ümitleri yine bir PKK baskınıyla kırıldı.

O hâlde Türkiye’yi bu kısırdöngüden kurtaracak bir model bulunmalı. Bunun için de öncelikle İmralı’dan ve Kandil’den medet ummaya bir son verilmeli. Öcalan’ın yapamadığını bugün Murat Karayılan’dan beklemek boşuna. PKK, Kürt isyanını başlattı ama barışı yapabilecek bir örgüt olmaktan da çıktı. Kendilerini barışı gerçekleştirebilecek olgunlukta bir siyasal harekete dönüştüremediler. Ve belki de bu yüzden Kürt sorunu ile PKK sorunu iki ayrı mesele olarak ortaya çıkıyor. 

Hükümetin en önemli hatası “Kürt sorununun bittiğini” ilan etmesi oldu. Bu yanlışı yapan bizzat Başbakan’ın kendisidir. Bu yüzden de barış Meclis’te değil, İmralı ve Kandil’de aranıyor. Bu durum, barışı PKK’nın elinde bir rehineye dönüştürüyor. Meclis, Kürtlerin haklarını teslim etmedikçe de bu ülkeye barış gelmez. Gerçek barış ancak bir sabah uyandığımızda PKK’nın öldürdüğü asker sayısının bozamayacağı kadar güçlü bir proje olduğunda sağlanabilir. PKK’nın bozabileceği hiçbir barış projesi gerçekçi değildir. Bu PKK’yı veya İmralı’yı barışın dışına atma anlamına da gelmiyor. PKK liderlerini tatmin etmeye kalkmadan örgütün dinamiğini ikna edecek bir barış planı Meclis tarafından yapılabilir. BDP’nin de katkısıyla oluşturulacak Kürt sorununa demokratik çözüm ve barış planı dağlara çıkan binlerce genç için umut olmalı ve onlara demokratik siyasetin yolunu açmalı. Bunun dışındaki bütün çözüm yolları ya da barış planları PKK’nın insafına kalır.