Onun evinde kalmakta olduğu kadın, ondan murad almak istedi ve kapıları sımsıkı kapatarak: "İsteklerim senin içindir, gelsene" dedi. Dedi ki: "Allah'a sığınırım. Çünkü o benim Rabbimdir, yerimi güzel tutmuştur. Gerçek şu ki, zalimler kurtuluşa ermez." (Yusuf - 23)

Evinde bulunduğu kadın, Onun nefsinden murad almak istedi. Kapıları sıkı sıkıya kilitledi ve haydi ey Yusuf seni istiyorum dedi. Yusuf: Allah’a sığınırım! Çünkü O benim Rabbimdir. O Allah benim hayat programımı, yaşam biçimimi belirleyendir. Ben Rabbimin emir ve yasaklarına nasıl karşı gelip zâlimlerden olabilirim? O Rabbim ki kardeşlerimin ihanetiyle bir köle olarak satıldıktan sonra beni böyle güzel bir evde yerleştirerek bana ikramlarda bulunmuştur. Bana ikramlarda bulunan Rabbime karşı ben böyle bir şeyi yapmaktan Ona sığınırım dedi.

BASAİRUL KUR’AN

***

“Hiç kuşkusuz zalimler iflah olmazlar, kurtuluşa eremezler.”

Senin beni çağırmakta olduğun türden bir suç işleyerek, Allah’ın belirlediği sınırların ötesine geçenler, başarıya ulaşamazlar.

Kadının kendisini apaçık davet etmesi karşısında Yusuf’un hemen Allah’ın kendisine verdiği nimetleri hatırlayarak, O’nun koyduğu sınırları, ayrıca bu sınırları hiçe sayanların akıbetini hatırlayarak, bu çağrıya yanaşmadığı ayette çok net bir biçimde ifade edilmiş bulunmaktadır. 

Mütercim ve müfessirlerin genel görüşü Hz. Yusuf'un (a.s) (rabbî: efendim) sözcüğünü evin efendisi için kullandığı yolundadır. Böyle anlayınca ayet şu anlama gelir: "Efendim bana pek cömert davrandı, evde çok hoş tuttu beni. Bu durumda onun hanımıyla zina etmek gibi yakışıksız ve hayasız bir işi nasıl işler nasıl nankörlük yaparım?" Ne var ki ben bu ayetin bu şekilde tercüme ve tefsirine şiddetle karşıyım. Her ne kadar Arapçada "rabb" kelimesinin bu anlamda kullanılışı cari ise de, iki yeter sebepten dolayı burada başka anlamda kullanılmış olmalıdır. Bir kere,

Allah'tan başkasını dikkate alarak günahtan çekinmesi bir peygamberin izzetine yakışmaz. İkincisi, bir peygamberin Allah'tan başka biri için "rabbim" kelimesini kullanması hakkında Kur'an'da tek bir örnek yoktur. Hz. Yusuf'un (a.s) ilerideki 4l, 42 ve 50. ayetlerde Rabbinin Allah olduğunu söyleyerek mesajını saflaştırdığını ve kendi itikadıyla Mısırlılarınkini birbirinden ayırdığını görüyoruz. Diğer insanlar onların rabbleri olabiliyor iken, Hz. Yusuf'un Rabbi yalnızca Allah'tı. Dolayısıyla ayete başka bir zaviyeden bakmak gerekir.  Hem sonra neden itikadına ters bir anlamı ihtiva edecek şekilde "Rabbim" demek istemiş olsun?

FİZİLALİL KUR’AN