Gaziantep’in Şahinbey ilçesine bağlı Narlıtepe Mahallesi’nde oturan 87 yaşındaki Ümmühani Dağcıoğlu, dükkândan bozma elektrik ve suyu olmayan sıvasız bir odada komşularının desteğiyle hayatını sürdürüyor.

Yaklaşık 8 yıldır pencerelerinde cam yerine naylon ve kartonlar bulunan, ev dediği tek göz odaya yine komşularının verdiği minder, halı ve yatak olarak kullandığı kanepeyi koyan Ümmühani nine, günlerini eski fotoğraflara bakıp geçmişini yad ederek geçiriyor.

“Hayatta Bir Başıma Kaldım”

Zorlu yaşam koşullarına ilerleyen yaşına rağmen katlanmak zorunda kalan Dağcıoğlu, AA muhabirine yaptığı açıklamada, eşinin yaklaşık 20 yıl önce vefat ettiğini, 9’u hayatta 10 çocuğu olduğunu söyledi.

Çocuklarının farklı kentlerde yaşadığını anlatan Dağcıoğlu, aile içi anlaşmazlıklar nedeniyle yalnız yaşadığını, çocuklarından çok komşularının kendisine sahip çıktığını dile getirdi.

Dağcıoğlu, “Hayatta bir başıma kaldım. Eşimden kalan bir evim vardı. Oğlum onu sattı, ‘Anne, sana başka ev alacağım.’ dedi ama almadı. Oğlum kanserden öldü.” dedi.

“Komşular Suyumu Bidonlara Doldurur Getirirler”

Tek gelirinin 2 ayda bir aldığı dul maaşı olduğunu ifade eden Dağcıoğlu, onun da bir bölümünü cezaevindeki oğluna gönderdiğini söyledi.

Suyunu da komşularının verdiğine işaret eden Dağcıoğlu, şunları kaydetti:

“Komşular suyumu bidonlara doldurur getirirler. Bazen de karşıdaki parktan su alıyorum. Çamaşırlarımı elimde yıkarım. Allah razı olsun, komşularım bir kap yemek verir, yerim. Param olduğunda da kendim bir şeyler alıp pişiriyorum. Ev hiç ısınmıyor. Yoksulluk kötü bir şeymiş. Allah kimseyi yoksul etmesin.”