YAŞA(MA)SIN CHARLİELER!

Nihayet ölüm vurunca onları

Tüm dünya büyük bir sızı ile ayaklandı

Haykırmalar, yakarmalar ve gözyaşları…

“Sözde insanlık” sıklaştırdı safları

Charlie oldular hep birden, tek yürek,

Sığdıramadılar kabına taşıp sel olunsa gerek.

Yüzbinler ölüyor! Milyonlar ölüyor!

Haykırma böyle ey aciz ses, o da ne demek?

Ölmek mi? Ne kadar normal bizden olunca değil mi?

Kaç kafa kestin Cezayir’de sayamadık

Yaptığın kelle kuleleri de fotoğraflara sığdıramadık!

Yardım edin ey dünya!!

Charlie’ler ölmesin! Diri kalsın bilmem neyin özgürlüğü!

Yerli soytarılar destek olsun hürriyet köşelerinde

Bırakın kussunlar içlerindeki cerahatleri

Hiç yabancı gelmedi etrafı kokutan ruh halleri

Peki sen, neden aynı saftasın onlarla ey kardeşim!!

Daha ne olması lazımdı çizilmesi için katillerin?

Hangi gerekçe seni anmaktan alıkoyuyor Hakkı

Gelip çatar hesap günü, unutma, yoktur ayrısı gayrısı.

Şimdi hep beraber bağıralım tekrar,

Yaşasın Charlie’ler! Ne önemi var değil mi ölünce Naciler?

Hanzala! Dönme yüzünü,

Yırtık kıyafetinle göster alem-i cihana özgürlüğü

Kirpi saçlarınla ok gibi sapla hakikati zulmün kalbine

Dünya saati bu çabuk geçer, günler gelir hayat döner,

Bir an gelince dur, akrep ile yelkovan özgürlüğü gösterince.

CELAL KURŞUN