Bu soruyu doğru yanıtlayamazsak ülke olarak canlarımızı, evlatlarımızı teröre kurban vermeye devam ederiz.

PKK, DEAŞ veya adı her ne olursa olsun terör, çağımızın yeni nesil savaş biçimlerinden biridir. Tek başına ne bir terör örgütünün, ne de terörün bir anlamı vardır; terörün varlığını büyük güçlerden soyutladığınızda elinizde kör bir şiddete programlanmış yaratıklar kalır ki, bu da teröre maruz kalan hükümetleri yanlış sonuçlara ulaştırır.

Terör örgütlerinin, teröristlerin şiddet tutkunu, birer cani olduklarından şüphe yok elbette; ancak terör örgütlerini kuran/kullanan akıl için önemli olan bu yapıları harekete geçirebilmek ve yönlendirebilmektir.

Türkiye 40 yıldır terörle mücadele eden bir ülke ve dünyada terörden bizim kadar canı yanan ülke yok.

O halde neden bir türlü terör tehdidini bertaraf edemiyor, bunun üstesinden gelemiyoruz?

Beşiktaş’ta canlarımıza, ciğerlerimize, ana kuzularına yönelik gerçekleştirilen terör saldırı, bu soruyu yeniden gündemimize taşıdı.

Sahi, neden terörün sonunu getiremiyoruz?

Çünkü dünyada hâlâ terörle sonuç alacağını düşünen büyük güçler var.

Türkiye ile hesaplarını terörle görebileceklerini düşünen devletler söz konusu.

Türkiye’yi hâlâ terörle istikamet verilecek bir ülke olarak görüyorlar.

Terörün varlığının devam etmesinin sebebi; dışarıya cesaret veren içerideki zayıflıklar, hainlikler ve beşinci kol faaliyetleri.

Terörle siyaseti dizayn etme işinde yıllardır sonuç alanlar, bunu kullanmaktan bugün neden vazgeçsinler?

Ülkemizi, terörle dizayn edilebilecek bir ülke durumundan çıkarmayı başarabildik mi?

Düne kadar terör vasıtasıyla devletin aklını karıştırılabiliyor ve maniple edilebiliyorlardı.

Bu ülkeye, terörle istikamet verme umutları kırılmadıkça bundan kolay kolay vazgeçmezler.

Terör saldırıları siyasal ve toplumsal alanda birlik yerine yarılmalara yol açarsa, terörün sonu gelmez.

Terörle devlete hiçbir karar aldırtılamayacağı kanıtlanamazsa terör sürgit devam eder.

Her terör saldırısından sonra bu ülkede terör örgütü yerine devleti, hükümeti hedef gösteren siyasi partiler, politikacılar, akademisyenler, gazeteci ve sanatçılar çıkıyorsa terör elbet son bulmaz.

PKK sadece bir terör örgütü değil, aynı zamanda Batı’nın kurduğu, geliştirdiği desteklediği bir büyük siyasi projedir. Küresel güçler bu örgütü siyasallaştırarak Ortadoğu’da yeni bir devlet kurmak istiyor. Bu projenin oluru ise ancak Türk devletinin iradesinin kırılmasına bağlı. PKK terör vasıtasıyla Batı ise ekonomik dayatma ve siyasi telkinlerle Türk devletinin aklını çelmeye, iradesini kırmaya çalışıyor.

Türkiye’de bu projeye teşne politikacı ve siyasi partilerin varlığı da bilindiği için, sonuç alınacağı umuduyla adeta bir terör taarruzu başlatıldı. 90 yıldır içeriden kemirdikleri devleti PKK’yla dize getirmeye, çökertmeye çabalıyorlar.

Siyaseti ve toplumu ayrıştırma, birbirine düşman kılma gayretlerinin ardında da bu hesaplar yatıyor; toplumu ve siyaseti böldükçe devletin yönetme gücü zayıflıyor; devlet güçten düştükçe de Batı’nın projesine boyun eğmeye hazır idareciler peyda oluyor. Bir sürek avı gibi devam eden, ardı arkası kesilmeyen terör saldırılarının sebebi bu.

Ancak durum karamsarlığa kapılmayı gerektirecek kadar kötü değil. 15 Temmuz tarihi, Türkiye için yeni bir milattır. Ülkeyi bölmeye, iç savaşa sürüklemeye, işgale açık hale getirmeye dönük FETÖ darbe girişimini, millet püskürtmekle kalmamış, kendi birliğini de sağlamayı başarmıştır.

Bu güç ve irade karşısında PKK terörünün de sonuç alması artık mümkün değil. Türkiye, her geçen gün biraz daha kendi içindeki terörü bitirmeye yaklaşmaktadır. Bunu terör örgütünü besleyen Batı da, terör örgütünün bizzat kendisi de yakın gelecekte daha iyi anlayacaktır.

Şehit polislerimize ve vatandaşlarımıza Allah’tan rahmet, yaralı kardeşlerimize de acil şifalar diliyorum.

Akşam