Almanya’nın Duisburg şehri Avrupa’nın önde gelen demir ve çelik merkezlerinden biri durumunda. Aynı zamanda dünyanın en büyük iç limanı yine bu kentte. Oldukça fazla yabancının yaşadığı bir yer. Mahalleler genellikle fabrikaların etrafında oluşturulmuş, hatta bazı mahalle isimleri bile fabrika ile aynı. Bazı semtler sanayi alanına o kadar çok yakınki, “yaşam ve yerleşim kalitesini yükseltme” gibi projelerle, aslında fabrikanın görüntüsünü bozuyor diye, bu yerleşim birimlerini buralardan kaldırmak için yüzlerce ev yıkılmak istenmekteydi. 2007 yılında hazırlanan Duisburg Yeşil Hat Projesi 2008 yılında Belediye Meclisi’nin kararıyla yürütülmeye başlatıldı.

O günlerde bölgeye sık sık gidip belgesel niteliğinde fotoğraf çekiyor; aynı zamanda bu projenin mahalle sakinleri yararına olmadığını, asıl amacın fabrika çıkarları olduğunu vurguluyorduk. Zaman zaman evini ucuz fiyata satmak zorunda kalan ve başka semte taşınan insanlarla konuşuyor ve dertleşiyorduk. Hatta yapılan protestolar ve şikâyetler yıkımları ertelettirmişti ve Katrin Gems öncülüğünde bir bayan arkadaş ile birkaç kişi proje sahipleri tarafından bölgede istenmeyen kişiler ilan edilmiştik.

Çoğunluğu yabancı olan bu insanlar evlerini zorunlu bir şekilde ucuz fiyata satacaklardı. Onlar başka bir semte taşınacak ve burası yeşil alan olacaktı. Madalyonun diğer yüzü ise fabrikaların etrafı güzelleşecekti ve fabrika yerleşim birimlerine yakın olduğu için yüksek vergi vermekten kurtulacaktı.

Asıl fotoğrafa gelelim:

5 sene önce karşılaştım kendisi ile. Adı Kevin. Afrikalı. Birkaç sene olmuştu Almanya’ya geleli. Fabrikada temizlik işi yapıyor ve bir göz odaya çok para verdiğini söylüyordu. Asıl şikâyetinin ise evi saran hamam böceklerinin olduğunu aktardı. İngilizce konuşuyordu sadece. Evinde ziyaret etmek istediğimi söyleyince biraz düşündükten sonra 10 dakika sonra gelebileceğimi söyledi. Yukarı çıkınca kapının zor açıldığını gördüm; biraz daha ittirince karşılaştığım manzara beni ürküttü. Yerde bir yer döşeğinin kapının açılmasına engel olduğunu anlamıştım. Mutfak, oturma ve yatak odasının aynı anda tek bir göz odada olması alışılageldik bir durum değildi. Elbise dolabının görevini duvarlara asılan askılar ve sandalyeler görüyordu. Bir tek yatağın sebebini sorduğumda ise sırasıyla yattıklarını söylediler, zaten iki yatağın sığmayacağı belli idi. Küçük bir gece lambası odayı aydınlatıyordu. Şikâyetçi değillerdi yine de. Rahatsız eden hamam böcekleri hariç.

Fotoğrafı Büyütmek İçin Üzerine Tıklayın...