Apateist açısından umursamazlık belirli bir davranış türü olarak ortaya çıkarken, özellikle ‘Tanrı’ya karşı varlığı ve yokluğu konusunda konuşma, ilgili olma, karşı veya kabul etme söz konusu değildir. Yani aslında bilinçli bir davranış olarak ortaya çıkar. Başka bir deyişle bir inanç türü olarak adlandırmak gerekirse, umursamazlık dini olarak da ele almak gerekir. Çünkü ‘Tanrı’ya karşı ilgisiz olma hali aslında biraz da karşı olma hali içerirken diğer taraftan biraz da kabul etme hali içerir. Fakat apateizmde bu iki halin hiçbiri mevcut değildir. Çünkü apateizm, ‘Tanrı’ya karşı nötr olma halini temsil eder.

-Peki, Tanrı’ya karşı nötr kalınabilir mi? Veya Apateizm yeni bir din değil midir?

Apateizmi yeni bir din olma hali olarak kabul ettiğimizde zaten nötr olma hali ortadan kalkmaktadır. Ancak bir insanın ‘Tanrı’ya karşı nötr kalma hali mümkün değildir. Bu insanlık tarihi içinde mümkün olmamış bir tavırdır. Belki kişiler bazında hayatlarının bir döneminde veya bazı dönemlerinde ‘Tanrı’ya karşı ilgisiz kalabilir. Ancak bu ilgisizlik asla insanın hayatı boyunca devam etmez.

-Peki, çocuklarımıza apateist olmamaları konusunda ne yapmalıyız?

Bu sorunun cevabı çocuğumuzla ilgimizin oranı ile alakalıdır. Yani çocukluktan itibaren onunla konuşabilmek, dertlerini dinlemek, sorularına doğru cevap verebilmekle alakalıdır. Çocukların sadece maddi ihtiyaçlarını giderip manevi ihtiyaçlarını görmezlikten gelmemekle ilgilidir. Çocukları küçüklüklerinden itibaren cami ile tanıştırmak önemlidir. Her çocuk, seviyesine göre, dini ve inanç hakkında bilgilendirilmelidir. Ayrıca çocuklara küçük yaştan itibaren empati yapmayı, yardımseverliği, başkalarının hakkını gözetmeyi, çevreye karşı duyarlı olmayı, sorumluluk almayı öğretmeliyiz.