Eski örnek olaylarda, sadece sessiz kalmış olsalardı, yine de böyle bir yazı kaleme almak istemezdim. Evet sadece ‘sessiz kalmaları’ yeterli idi.

Ama onlar sessiz bile kalamadılar.

Tahrik ettiler. Kışkırttılar. Hedef gösterdiler.

Gazeteci arkadaşlarının, haksız yere gözaltına alınmasını, keyfi kararlarla cezaevine girmesini, iftiraya maruz kalıp acı çekmesini istediler, bunun için yayın yaptılar..

“Biz mağdur olduk, siz de mağdur olun” noktasında da değilim.

Ama bir gerçeğin de bilinmesi gerekir.

Bugün sergilenen ikiyüzlülüklerin farkına varılması gerekir.

Hatırlatalım.

Yıl 1999.. Devlet gazetesi diye ünlenen Hürriyet gazetesinin yargı muhabiri Nurettin Kurt ile, derin gazetecisi Emin Çölaşan, büyük bir habere imza atıyorlar!

Neymiş bu büyük haber?

O tarihte cezaevinde olan, ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasına mahkum bir mafya babası, bir gazeteciye iftira atıyor..

“Şu kişiyi öldürmem için, bana para teklif etti” diyor..

NurettinKurt da, Emin Çölaşan da ve onların gazetesi Hürriyet’in yazı işlerinden bir kişi de, “Ayıptır. Günahtır. Mafya babasının lafı ile, elde tek delil olmadan, somut bir delil gösterilmeden, bir gazeteci arkadaşımızı böyle hedef tahtasına koyamayız” demiyorlar..

O iftira haberleri yayınlıyorlar.

Sadece Hürriyet değil. Cumhuriyet gazetesi de hakeza..

Bugünlerde demokrat kesilen Hikmet Çetinkaya, o tarihlerdeki yazısında, hiç lafı dolaştırmadan, çalıştığımız gazetenin basılmasını, yazarlarının gözaltına alınmasını istiyordu.

Hayır, işlediğimiz somut bir suç falan yoktu..

Sebep, gazetede yayınlanan haberler, köşe yazıları idi.

Nitekim o hedef gösterme amacına ulaşmıştı. Gazetenin merkezi 400 polisle basılmıştı.

Gözaltılar olmuş, ancak bir oyuncak tabanca bile çıkmadığı, iftiraya malzeme olabilecek küçücük bir delil bile bulunamadığı için, hemen o gün serbest bırakılmıştık.

Ancak, devlet gazetesinin operasyonu, kısmen amacına ulaşmıştı..

Hedef gösterdikleri gazeteci, gözaltına alınmıştı.

Sadece gözaltına alınma değil. Bir hafta da nezarette kalmıştı.

Kim o gazeteci?

Hasan Karakaya abimiz.

Sadece Karakaya da değil..

Mafya babası iftira atarken, senaryosu biraz süslü olsun diye, “Soyadını hatırlayamıyorum, Hasan diye birisi” dedi diye, gazete yayın kurulu üyesi Hasan Maden de gözaltına alınmıştı.

Şaklabanlığa bakın.

Bir mafya babası, “Hasan diye birisi, adam öldürmem için bana para teklif etti” diyor..

Hürriyet gazetesi de, bu iftirayı aynen basıyor.

Ertesi günü de, dönemin kudretli savcısı Nuh Mete Yüksel, “Gazetede kaç tane Hasan varsa, hepsini getirin” diye talimat yazıyor!

Huuuu! Duydunuz mu beyler?..

Ergenekon gözaltılarını sulandırmak için, pireyi deve yapan bugünün hokkabazları..

Bu anlattığım olay, yüz yıl önce değil.. Sadece 11 yıl önce, bu ülkede yaşandı..

Sizin tahriklerinizle.. Sizin iftiraya aracılık etmeniz ile..

“Bizim soyadımız ne Çölaşan, ne de Çetinkaya” diyenler çıkabilir..

Onlara soralım, peki onlar bu yazıları yazarken, sizin hiç vicdanınız sızlamadı mı?

Bugün,NedimŞener’e vicdanınızın sızladığı gibi!

Niye o yazılar yayınlandığı zaman, Hürriyet gazetesinde çalışmaya devam ettiniz? Gazetenize tepki vermediniz. Cumhuriyet gazetesinde çalışmaya devam ettiniz. O tahrik dolu yazıya tepki göstermediniz?

Niye?

Bırakın tepki göstermeyi, o Çölaşan’ları, onun gazetesi Hürriyet’i.. Çetinkaya’ları, onun gazetesi Cumhuriyet’i.. O yıldan sonra, defalarca “gazetecilik başarısı” adı altında, ödüllere layık buldular!

Değil mi, utanmaz hokkabazlar..

11 yıl önce, hayatını gazeteciliğe adamışHasanKarakaya’yı hedef gösterirken, “adalet, hukuk, vicdan” hatırınıza niye gelmiyordu?..

“Oh olsun, bugün de bizim aklımıza böyle kavramlar gelmiyor” demiyorum.

Ama, ikiyüzlülüğünüzü de, unutanlar için, hatırlatmak istiyorum.

Eminim ki, yarın bunların ellerine küçücük bir fırsat geçse, yine aynı tezgahı kurarlar...

Bir Nuh Mete bulsalar, yine aynı gözaltıları başlatırlar..

Bugün bizim gösterdiğimiz tarafsızlığı sergilemek bir yana, yayınları ile gözaltıları tahrik eder, alkışlarlar..

Tanıyın bu ikiyüzlüleri ey halkım..

Tanıyın bu hokkabazları!

YENİ AKİT