Hasan Soylu/ HAKSÖZ HABER

Esed rejimi ölen subayların cenazelerini evlerine ambulansla gönderirken, sıradan askerlerin cenazelerini bildiğimiz kamyonetlerle taşımakta. Bir yandan da askeri güçlerin evleri basarak asker toplama çabası sürmekte.  

Savaş beşinci yılına girerken Esed ailesinin dayandığı Alevi toplumu direnişçiler tarafından blok şeklinde rejimin arkasında görülmeyi sürdürüyor. Oysa içeriden bakıldığında resim çok farklı görünüyor. Bir taraftan artan ölümler, diğer taraftan kesilen ekonomik yardımlar yüzünden Aleviler giderek kendilerinin rejimin sahipleri değil, kurbanları olduklarını düşünmekteler.

Alevi nüfusunun yoğun yaşadığı Lazkiye’de yaptığım bir dizi görüşmede insanlar kendilerini bir tuzağa düşmüş hissettiklerini, bir taraftan cihadçılarca kafir olarak görülürken, diğer yandan aşağılık rejim tarafından kısa sürede kazanılacağı vaad edilen bir savaşa sürüklenmiş olduklarını söylediler.

Lazkiyeli bir iş adamı olan ve güvenlik gerekçesiyle Ammar müstearını kullanan bir Alevi, insanların çaresizlik içinde olduklarını, maaş alamadıklarını, yiyecek ekmek dahi bulamadıklarını ifade etti.  

Alevi nüfusun kayıpları giderek artıyor. Nüfusun onda biri kadar olduğu düşünülen Aleviler yaklaşık 2 milyon olarak tahmin edilmekte. Alevi nüfus orduya savaş çağındaki 250 bin asker vermekle övünüyordu. Bugün bu nüfusun üçte biri ölmüş durumda.

Alevi köylerin çoğunda genç yok artık, kadınlar siyah matem kıyafetleri içinde.

Telegraph’a konuşan Ammar “Her gün cepheden en az 30 tabut geliyor” diyor ve ekliyor “savaşın ilk günlerinde cenazeler büyük törenlerle karşılanırdı şimdi kamyonet kasalarında taşınıp sessize gömülüyor.”

Suriye televizyonu genelde Alevi asker kayıplarını haberleştirmiyor, buna karşın Sünni kökenli askerlerin cenazelerini gündeme getirerek Sünni halkın desteğini almaya çabalıyor.

Objektif kuruluşların verilerine göre sadece 2014 yılında rejime bağlı 22 binden fazla asker ve milis hayatını kaybetti. Ve bunların büyük bir kısmı Alevi.

Eski bir asker olan bir Alevi vatandaş “ordu silahlı gruplarla çatışmada Sünni askerlere güvenmiyor, firar edeceklerini düşünüyor. Bu yüzden Aleviler cepheye sürülüyor“ diyor.

Kayıpların artması Alevi toplum içinde sessiz bir isyanı büyütüyor, çoğu çaresizlik içinde rejimle zoraki bir nikah sürdürüyor ama bu birliktelik nefrete dönüşmekte.

Bir kadın “anneler çocuklarını Beşşar’dan daha çok seviyorlar, bu yüzden onları saklıyorlar” diyor. Bazı dağ köylerinde çocuklarının askere alınmasını engellemek için kadınlar yollara barikatler kurmuşlar. Ammar, kendisinin de şahit olduğu bir protestoda kadınların askerlere “gidin önce büyük başların çocuklarını askere alın, sonra bizim çocuklarımızı götürün” diye haykırdığını anlatıyor.

(Telegraph’dan Ruth Sherlock’un haberi)