Diktatörlükten özgürleştirilen Halep ve Hama’yı gezdikten sonra geceyi geçirmek için tekrar İdlib'e geri döndük. Sobadan gelen mazot kokusu kaldığımız odayı sararken ben de uykuya dalmadan önce diktatörlük döneminde Halep ve Hama ile ilgili hatıralarımı düşünüyordum. Şam'dan Halep’e giderken eşim Halep’in ünlü sabunlarından almamı tembihledi.

Suriye'de yaşadığım yıllarda Hamalı biriyle tanıştığımda karşılıklı uzunca susardık. Bu sessizlik içinde anlatılamamış büyük acılar, Hama ile ilgili kurulamamış cümleler barındırırdı. Tanıştığım Hamalıların bakışları ve sessizlikleri günlerce aklımdan çıkmaz, bu derin sessizlik ve acı dolu bakışlara iç dünyamda birçok anlam yüklerdim. Fakat Hamalıların sessizliklerini bozma zamanı gelmişti. Hamal’ın acıları artık hürriyet sevincine dönüşmüş, yıllardır bir cezaevi gibi olan şehrin semalarında hasretle beklenen güneş doğmuştu.

YAZININ DEVAMI