Mehmed Göktaş/Doğru Haber

Peygamber Aleyhisselam’ın asla affetmedikleri

İslam'da affın önemi, Müslümanların daima affedici olmalarının gerekliliği nedense çok işlenen konuların başında gelir. Hani bu hususta isteyen epeyce kaynak da bulabilir. Rasûlullah'ın (s.a.v) amcasının katili Vahşi'yi (r.a) bile affetmiş olması, kendisini taş yağmuruna tutanları bağışlamış olması, onlara beddua etmemesi, hepsinden önemlisi, kendisine karşı en büyük düşmanlığı yapan, canına kasteden ve yurdundan sürüp çıkaran Kureyş'i Mekke'nin fethinden sonra cezalandırmaması, affetmesi ve daha sayılamayacak kadar örnekler vardır elbette.

Fakat nedense hoşgörü, affedicilik ve benzer konular zillet dönemlerinde bazı Müslümanların ağızlarında daha bir sakız oluverir. Egemen küfür güçlerinden özür dileyen bir tutum içine girilir, İslam'ın cihad ve benzeri şiarları sanki bir yüz karasıymış gibi ört bas edilir veya asıl anlamından tamamen çarptırılır.

Evet, Allah'ın Rasûlü (s.a.v) âlemler için bir rahmetti, rahmet olmasının bir gereği olarak da engin bir affediciliği olacaktı elbette.

Fakat şunu asla unutmayalım ki Rasûlullah (s.a.v) Müslümanlara kâfirler tarafından yapılan bir kötülüğü, -o kâfirlerin Müslüman olmaları hariç- asla karşılıksız bırakmamıştır.

Dikkatli bir araştırma yaptığınızda Allah Rasûlü'nün asla affetmediği nice sahnelere şahid olacaksınız. Şu olaylar, bazılarının iddia ettiği gibi cihadın sadece savunma amaçlı olmadığını, hele Rasûlullah'ın herkesi ve her şeyi affetmediğini gösterecektir.

Hicretin yedinci ayında Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz Hz. Hamza'nın komutasında muhacirlerden oluşan otuz kişilik bir seriyyeyi Seyfül Bahr'e göndermiştir. Hedef, Kureyş müşriklerinden üç yüz kişilik bir kafile himayesinde Şam'dan gelip Mekke'ye gitmekte olan bir ticaret kervanıdır. Hz. Hamza ve beraberindekiler sahile ulaştıklarında içlerinde Ebu Cehil'in de bulunduğu Kureyş kervanıyla karşılaşır, iki taraf ta çarpışmak için savaş vaziyeti alır, fakat Cühenilere ait olan o beldenin sakinlerinden Mecdî b. Amr denilen bir kişi, her iki tarafı da tanıdığından arabuluculuk etmek suretiyle çatışmayı önlemiştir.

Rasûlullah (s.a.v) Hz. Hamza ve arkadaşlarının dönüşünden hemen sonra bu defa Ubeyde b. Haris komutasında, yine muhacirlerden oluşan altmış veya seksen kişilik bir seriyyeyi Rabiğ vadisine gönderdi. Müslüman süvari birliği Ebu Süfyan, diğer bir rivayete göre İkrime komutasındaki iki yüz kişilik müşrik Kureyş süvari birliğiyle karşılaştı. Taraflar develerini doyurmak için yoldan çıktılar, önemli bir çatışma olmadı, sadece ok atışı yaptılar. Bu arada Sa'd b. Ebi Vakkas ilk defa orada Allah yolunda ok atmış oldu.

Hicretin dokuzuncu ayında Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz Sa'd b. Ebi Vakkas komutasındaki yirmi kişilik bir seriyyeyi Kureşy kervanını gözetlemek ve ele geçirmek üzere Harrar'a göndermiştir. Söz konusu yere vardıklarında kervanın bir gün evvel geçtiklerini öğrenmişler ve böylece hiç bir çatışma olmadan geri dönmüşlerdir.

Bu defa Peygamber (s.a.v) Efendimiz bizzat kendileri altmış veya yetmiş kişiden oluşan muhacirle yine aynı şekilde Kureyş müşrikleriyle karşılaşma ümidi ve bu arada Damre b. Bekir oğullarıyla bir anlaşma yapmak üzere yola çıktı. Ensardan Sa'd b. Ubade'yi yerine vekil bırakarak Ebvâ ve Veddan'a doğru yola çıktı. Kureyş müşrikleriyle karşılaşmadılar fakat tasarladıkları gibi söz konusu kabileyle stratejik bir anlaşma yapıldı.

Yine Müslümanların ilk savaşı zannedilen Bedir savaşından önce Rasûlullah (s.a.v) hicretin on üçüncü ayında iki yüz kişilik bir kuvvetle Buvat'a doğru yola çıktı, Sa'd b. Muaz'ı da Medine'de yerine vekil bıraktı. Yüz kişinin himayesinde iki bin beş yüz deveden oluşan, Ümeyye b. Halefin başında bulunduğu büyük bir Kureşy kervanı hedef alınmıştı. Fakat bu kervanla karşılaşma gerçekleşmedi, Medine'ye geri dönüldü.

Medine'ye hicretin on üçüncü ayında Rasûlullah (sav) Efendimiz yerine Zeyd b. Harise'yi yerine vekil bırakarak Kureyş müşriklerinden Kürz b. Cabir'i yakalamak için sefere çıkmıştır. Medine yakınlarına kadar sokularak o civardaki develeri yağmalayan söz konusu müşrik Bedir yakınlarındaki Safevan vadisine kadar takip edilmiş fakat daha çabuk davranıp kaçtığı anlaşılmıştır.

Bilindiği üzere Hendek Savaşı, Mekke müşriklerinin Medine üzerine yaptığı son saldırı olmuştur ve kendilerinden başka çevredeki bütün putperest Arap kabilelerini de toplayarak gelmişlerdi. Allah'ın yardımıyla bu bela atlatılıp Müslümanlar kendilerine geldikten sonra işte Hendek savaşında Mekke müşrikleriyle birlikte hareket eden bu putperest Arap kabilelerini Allah'ın Rasûlü (sav) asla affetmemiş, hepsini teker teker hem de gece baskınlarıyla tepeleyip mahvetmiştir ve böylece Müslümanlara yapılacak bir kötülüğün asla cezasız bırakılmayacağı düsturunu bütün bir dünyaya göstermiştir.

Hepsinden önemlisi, Hendek günü Müslümanlarla beraber olup Medine'yi müşriklere karşı birlikte savunması gereken Kureyza Yahudileri, bunun zıddını yaparak anlaşmayı bozmuş ve Müslümanları arkadan vurmuştur. İşte Allah (cc) bunu asla affetmemiş, Rasûlullah (s.a.v) tarafından kuşatılmışlar, olgun erkeklerinin boynu vurulmuş, kadınlar ve çocuklar sürülmüşler, malları da ganimet olarak kalmıştır.

Onlardan önce diğer iki Yahudi kabilesi olan Kaynuka ve Nadr oğullarının da yaptıklarının yanlarına bırakılmaması, yine onlardan şiirleriyle Rasûlullah'ı ve Müslümanları inciten Ka'b bin Eşref'in temizlenmesi bu kabildendir.

Evet, Hendek günü müşriklerin sürüsüne katılarak Müslümanlara hücum eden putperest Araplar Rasûlullah'ın (s.a.v) gönderdiği seriyyelerle gece baskınlarında mahvedilmişlerdir. İşte bu putperest hainlerin sonu:

Muhammed bin Mesleme komutasındaki otuz kişilik Müslüman savaşçılar Kurayt oğullarına ve ardından Benî Bekirler üzerine gönderilmiş, bir gece baskınıyla erkeklerini öldürmüşler, yüzlerce deve ve koyunu ganimet olarak ele geçirmişlerdir.

Ukkaşe bin Mihsan komutasındaki Müslüman savaşçılar Hendek'te müşriklerle beraber olan Esedoğullarını Gamre seferiyle darmadağın etmiş, bütün mallarına el koymuştur.

Hicretin altıncı yılı baştan sona seriyyelerle doludur, Hz. Ali (k.v), Ebu Ubeyde, Zeyd bin Harise, Muhammed bin Mesleme, Abdurrahman ibni Avf (Allah onlardan razı olsun) komutasındaki Müslüman savaşçılar, hain putperestlere baskınlar düzenlemişler, Müslümanlara yaptıklarının hiç birisi karşılıksız bırakılmamıştır.

Bi'r-i Maune ve Reci' olaylarıyla pusuya düşürülerek şehid edilen Müslümanların intikamları Benî Lihyan Seferiyle, Cemum Seferiyle alınmıştır.

Evet, Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz Müslümanlara kafirler tarafından yapılan bir kötülüğü asla onların yanına bırakmamıştır. İslam tarihi daha titiz bir şekilde tarandığında bunun örneklerinin çok daha fazla olduğu görülecektir.

Bugün Siyonist kâfirlerin yaptıklarının yanlarına kalacağını zannedenler bir gün yanıldıklarını anlayacaklardır.

Selam ve dua ile!