Ersin Çelik / Yeni Şafak

‘Goyimler’ olarak İsrail’den ne bekliyoruz?

Bugün 10 Aralık. Gazze’de 7 bin çocuk katledildi. Yedi bin insan evladını, masum yavruyu, sabileri katletti İsrail. Siyonist katiller, gözlerimizin içine baka baka, güle oynaya soykırım işliyorlar. Topraklarını, evlerini ve vatanlarını çaldıkları Filistin halkının çocuklarını tek tek yok ediyorlar.

Önüne geçemedik. İsrail’i durduramadık. İçinde bulunduğumuz çağda yaşayan herkesin, biçilmiş payları var artık. Vicdanı, haysiyeti, onuru olanlar bugünleri asla unutamayacak.

İnsanlık olarak daha ne tür vahşetlere şahitlik edebiliriz, daha hangi acılara katlanabiliriz. Farkında değiliz belki ama Gazze acı eşiğimiz oldu.

İsrail, modern çağın dünyasına çok ağır travmalar yaşatıyor. Duygularımız tükeniyor artık. Şahsım adına söylüyorum, katılan katılır; bundan sonra yanan yürekleri ancak adaletli bir intikam soğutabilir. Nefretle yazmıyorum. Aksine merhametle, dedesinin kucağından cennete giden Rim’in yüzündeki tebessüm geliyor gözlerimin önüne. Ama öncesinde kinimizi ve öfkemizi unutmamamız gerekiyor.

Siyonizm’in Gazze halkını katlederken tüm insanlığa nefret saçtığı apaçık bir gerçek. Netanyahu hiç şüphesiz Hitler’in yerini aldı. Katil, barbar, cani İsrailliler ise Nazilerden farksızlar. Eksikleri yok, fazlalıkları var.

Önceki gün, katledilen torunuyla vedalaşan bir başka Gazzeli dede duasıyla arşı şöyle titretiyordu: “Allah’ım! Kafirleri, bu faşist Nazileri perişan eyle.”

İsrail’in soykırımcı politikasını görmezden gelen, çıkar ilişkisinden feragat edemeyen, siyasi borçları olan, dahası İsrail’in seküler yaşam biçimine böylesine barbarlıkları kondurmayanları ikna edemeyiz elbette. Lakin modern dünyaya, gerçek İsrail’i anlatmak insanlığa en büyük hizmet olacaktır. Gazze’nin çocuklarını kurtaramadık, en azından gelecek nesilleri yani tüm çocukları daha büyük soykırımlara karşı hazırlamak gerekiyor. Çünkü bu İsrail burada durmayacak. Durmaz. Geri dönüşü olmayan bir yola girdiğimizi kabul edelim artık. İsrail, bugün Gazze soykırımına susan, sinen ve görmezden gelen her ülkenin kapısına dayanacaktır.

Çünkü Yahudi akaidine göre insanlık, Yahudiler ve Yahudi olmayanlar (Goyim) olarak iki sınıfa ayırıyorlar. Yahudi olmayanları tanımlamak için kullanılan “Goyim” kelimesi bir çeşit hizmet hayvanını ifade eder. Yahudi topluluğu için dünyanın geri kalanı, yani Goyimler onlara hizmet için yaratılan varlıklardır. İnanç sistemlerinde yer alan Yahudilikteki “üstün ırk” kabulü, aynı zamanda İsrail’in devlet görüşüdür. Politikasının temelidir. Bu köklü inancı ve motivasyonu bilmeden nasıl bir İsrail ile karşı karşıya olduğumuzu anlayamayız.

Özellikle gençler, şahit oldukları vahşete anlam veremedikleri gibi, “İsrail neden çocukları öldürüyor ve neden sistematik olarak sivilleri katlediyor ve bundan hiçbir şekilde çekinmiyor?” sorularına yanıt arıyorlar. Onlara göre gördükleri ‘akıl tutulması’ ancak İsrail askerlerine göre hayat olağan akışında devam ediyor.

Dikkat ettiniz mi? Son zamanlarda Siyonist askerlerin yerle bir ettikleri evlere girip kalan eşyalarla oynadıkları, eğlendikleri çok sayıda video düşüyor sosyal medyaya. Beşiğinde katlettikleri bebeklerin emziklerini hatıra olarak alıyorlar. Acılarımızın üzerinde tepiniyorlar. Mesela yüzlerce insanın öldüğü enkazda bir İsrail askeri, kadın askere evlilik teklif etti. Bu anlara şahitlik eden bir bölük asker de bebek cesetleri üzerinde kutlama yaptılar. O anları izledik. Ağzımız açık kaldı, akıllar, havsalalar almadı. Acılarımızla dalga geçiyorlar. Bilerek yapıyorlar. Çünkü Goyim gördükleri geri kalan insanlığı aşağılamanın hazzını yaşıyorlar. Karşımızda böylesine psikopat, bizim bildiğimiz, hissettiğimiz, inandığımız değerlerin çok dışında bir insanlık anlayışı var.

Bu yüzden de İsrail devletinden ve Siyonist askerlerden oturduğumuz yerden merhamet beklemek, bir bebeği daha katletmemelerini istemek beyhude. Katil çok net, kararlı. İsrail kan içe içe Gazze’nin içlerine ilerliyor. Çekimser olan dünya, kararsız olan, acaba diyenler bizleriz. Öyle değil mi?