Kenan Alpay’ın konuyla ilgili bugünkü (23 Kasım 2018) yazısı şöyle:
Danıştay Kararlarının Çizdiği Rota
Danıştay’ın son dönemde gösterdiği olağan üstü yüksek performansın sebebi de hedefi de “Atatürk’ün ölümsüz önder olduğu” inancına sadakatten kaynaklanıyor hiç şüphesiz. Öyle ki “ideolojik yargı” veya “devlet’in ideolojik aygıtı” filan gibi söylemlerin pabucunu dama attıracak kadar ileri düzeyde bir fanatizmi temsil ederek “Atatürk’e yer verilmeksizin yapılan tüm düzenlemeler eksiktir” hükmüyle çıktı şimdi de kamuoyunun karşısına. Evet, 6 Kasım 2013’te Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Devlet Madalya ve Nişanları Yönetmeliği’nde bir değişikli yaparak Atatürk kabartmasının kaldırılmasına ilişkin düzenlemeyi tam beş yıl sonra Danıştay reddetti.
Aynen beş yıl aradan sonra oy çokluğuyla alınan “Bütün okullarda Andımız tekrar okutulmalı” kararının ardından siyaset ve topluma karşı Danıştay’ın ikinci kritik hamlesi oldu. Aidiyet duygusunu güçlendiriyor, pedagojik formasyona uygun ve 1933’ten günümüze istikrar kazanmış bir uygulamanın kaldırılması eşitlik ilkesine aykırıdır gibi bazı gerekçeler sıralandı Danıştay’ın kararında. Fakat bu karar esasen ucu ırkçı-ayrımcı söylem ve politikalara kadar uzanan Ata/Türkçülüğü ve buna bağlı olarak okullarda kışla mantığını yani militarizmi hâkim kılan bir töreni eğitim öğretimin tekrar asli unsuru haline getirmeyi hedefliyordu. (…)