Türkiye'de mevcut üç çeşit muhalefetten söz etmek istiyorum.
Birincisi siyasi muhalefet. Bu muhalefetin partisi vardır, sivil toplum ayağı vardır, işleri iktidarı düşürmek ve yerine geçmek için ahlaka uysun uymasın elden geleni yapmaktır. İktidarın iyi ve faydalı olan icraatını görmemek, mevcut veya uydurma hatalarını abartarak kamuoyuna yansıtmak ve bunların üzerinden propaganda yapmak.
Çok partili demokrasilerde çok parti ve siyasi muhalefet olmazsa olmazmış, ama böyle mi olmalı?
Bana göre 'Hayır'.
Siyasi muhalefet iyiye iyi, kötüye kötü demeli. Yanlışı gösterdiği gibi doğruyu da göstermelidir.
İkincisi farklı inanç ve ideolojilere dayalı muhalefettir. Ülkemizde bunun en köklü ve güçlü olanı kemalizme bağlı; yani ülkemizin medeniyet ve kültürünü değiştirmeyi, bizi Batılılar gibi bir toplum yapmayı hedefleyen ideolojidir. Bunun da partisi, giderek azalsa da bürokratik taraftarları ve sivil toplum ayağı vardır. Bu muhalefet mevcut iktidar ile mücadelesini 'din istismarı, şeriatçılık, İslam'a verilen desteğin tehlikesi, bazen bağımsızlık, bazen ülkenin birlik ve bütünlüğü' konuları üzerinden yürütür. Sünni müslümanların talep ve ihtiyaçlarının karşılanması halinde bundan rahatsız olur, şikayetlenir, belli odaklara şikayette bulunur.
Üçüncü muhalefet farklı İslam ve hizmet anlayışına dayalı muhalefettir. Kendilerince benimsenmiş liderleri, kitapları, İslam anlayışları ve hizmet programları olan islâmî gruplar iktidardan -milletvekili, bürokrat, ihale, kredi, desret… olarak- en büyük payı almayı ve bazen başkalarına bir şey verilmemesini ister ve beklerler, bu beklenti gerçekleşmediğinde muhalefete geçerler, seçim arefelerinde toplantılar yaparlar, 'bu seçimde hangi partiye oy verileceğini veya verilmeyeceğini,' karara bağlar ve bunu tabanlarına duyururlar.
Buraya kadar olanlar –meşru ve iyi olmaları bir yana– mevcut şartlarda eşyanın tabiatına uygun görünüyor.
Peki uygun olmayan nedir?
Uygun olmayan, islâmî kabul edilen muhalefetin, islâmî olmayan, hatta İslam'a karşı olan, ona karşı devamlı mücadele içinde bulunan muhalefetle mevcut iktidarı düşürmek için işbirliği yapmasıdır.
Mevcut iktidarın, bütün farklı kesimler için bir nimet ve imkan olması yanında Müslümanlar ve İslamcılar bakımından en müsait iktidar olduğunu bilmemek ve görmemek için gözlerin değil, kalplerin de kör olması gerekir.
YENİ ŞAFAK