Kenan Alpay’ın yorumu:
Ordu’yu ele geçirdikten sonra siyaseti, toplumu, bürokrasiyi, ekonomiyi, kültürü, diplomasiyi de ele geçireceğine inanan iki yüzyıllık kanlı hikâyenin sonuna yaklaşmaktayız. İşte, hayalindeki siyaset ve toplumu ancak askeri mantık ve terbiye üzerine inşa edebileceğine mutlak manada inananların sonuncusu Fethullahçı cuntanın kirli ve sefil serüveni gözler önünde. Fethullahçı cunta güya kendisine karşı iktidar mücadelesi verdiği Kemalist cuntaların son derece kötü bir kopyası olmaktan ileriye gidemedi. Çünkü mantık ve hedefleri her ne olursa olsun ‘ele geçirme’ üzerine bina edilmişti.
15 Temmuz’da ülke ve toplumun üzerine savaş uçakları ve tanklarla çöken Fethullahçı cuntanın zelil bir biçimde mağlup olması maalesef birilerine de tekrar sahne almaları için kapı açar gibi oldu. Elbette 27 Mayıs, 9 ve 12 Mart, 12 Eylül, 28 Şubat ve 27 Nisan gibi halka karşı suç işlemek üzere teşkil ettikleri bir dizi askeri cuntayla maruf Kemalist-Atatürkçü cepheden bahsediyoruz. ‘Fırsatın kazası olmaz’ deyip ekranlara, gazetelere, sosyal medyaya şevkle atılan Mustafa Kemal’in Askerleri ise eski günlerdeki gibi ‘durumdan vazife çıkarma’nın peşindeler.