KCK’dan Sabri Ok, bir önceki Ankara katliamı için “her açıdan sahiplenilecek ve onur duyulacak tarihsel önemde bir eylem” demiş.
Niye bunu söyleyebiliyor biliyor musunuz?
Çünkü işledikleri cinayetin işe yaradığını görüyor. Bunun kendilerine puan kazandırdığını görüyor.
İyi ama caddenin ortasında bomba patlatıp çoluk çocuk sivil insanları öldürmek bir örgüte nasıl puan kazandırabilir? Bu adam hiç mi analiz yapamıyor?
Yapıyor aslında. Sadece Türkiye’deki siyasetteki, basındaki ve üniversitedeki ahlaksızlığın farkında ve ona yatırım yapıyor.
Türkiye’de hükümete duyduğu düşmanlıkla bu caniliği bile izah etmeye, onun üzerinden siyasi rakibini vurmaya hazır bir kalem erbabı ve politikacı grubu olduğunu görüyor ve ona oynuyor.
CİNAYETİ TEK BAŞINA MAHKUM EDEBİLMEK
Bir şehrin ortasında bomba patlatıp masum insanları öldürmek ahlaksızlıktır, caniliktir, vahşettir.
Neydi terör? “İnsanları dehşet içinde bırakacak bir şiddet.” Onu yapan, bu dehşeti kullanarak siyasi bir sonuç elde etmek mi istiyor? İşte buna izin vermemektir.
Böyle bir barbarlık karşısında yapılması gereken, derin siyasi analizlere kalkışmayıp, “bu kötüdür ve sadece kötüdür” demeyi başarmaktır.
Ama bundan ibaret değil.
Bunun üzerinden fırsatçılık da yaptırmamaktır.
Sevmediğiniz yöneticilerin hatalarına, devletin, hükümetin eksikliklerine dair doyumsuz analizleri veya başka hiçbir mazereti geçerli kabul etmemektir.
Devleti, hükümeti, şunu bunu eleştirmeyin diyen yok. Bir bomba patlamış ve insanlar ölmüş, devlet kusurlu olsun veya olmasın, sonuçta koruma yükümlülüğünü yerine getirememiş, bunu konuşacaksınız. Ama bu cinayetin mazereti olarak değil. Bu cinayetten “hükümet istifa” fırsatçılığı devşirmek için değil.
Ne kadar muhalefet ederseniz edin ama bu vesileyle değil. Çünkü katliamın gerekçesi olamaz.
KÖTÜLÜK KAPISINI KAPATABİLMEK
“Erdoğan’ı ve AKP’yi devirmek istiyoruz. Erdoğan ve AKP devrilmedikçe, Türkiye asla demokratik bir ülke olamaz” demiş PKK’dan Cemil Bayık BBC’ye.
Bize de düşen, katliamdan medet umanlara, Erdoğan’ı veya AKP’yi devirmek için masum insanları öldürmenin çıkar yol olmadığını göstermek.
Bu tür katliamların onu yapanların amacına hizmet edecek biçimde işlev görmesini engellemek gerek.
Sadece kınamak değil; o güçlerin bize empoze etmeye çalıştığı siyasi gündem ve tartışmayı da reddetmeyi başarmak zorundayız.
Afaki bir tavır değil sözünü ettiğim. Terörü siyasetten bağımsız olarak mahkum ettiren bir ahlaktan ve o ahlakın etkili olduğu ülkelerde bu kötülüğü işe yaramaz hale getiren ortak tavırdan söz ediyorum.
Bizdeki büyük medyanın tercih etmediği bir tavır bu. Onun köşelerinden sızan fırsatçılık ve ahlaksızlık, sosyal medyada, Facebook ve Twitter’da daha kaba ve bayağı biçimler alarak popüler bilinci manipüle ediyor.
PKK veya onlara bu katliamı yaptıranlar, “ana akım” medyada bile bu acının nasıl kullanılacağını biliyorlar.
Ahlaksızlığa oynuyorlar ve kaybetmiyorlar.
Bu da bizi bir sonraki katliama karşı savunmasız kılıyor.
Yeni Yüzyıl