Murat Aydoğdu / Haksöz Haber
Fırsatçılığa dayalı değerlendirmeler çoğunlukla pesimizm’in (karamsarlık) ve pasifizm de kapısını açar. Söylenen hiçbir söz toplumsal hayatta atıl kalmayacağından oportünist ve pesimist her söz de Müstekbirlerin değirmenine su taşır.
Günümüz siyasal tavırların belirlenmesinde ciddi bir hastalıkla karşı karşıyayız.
Eğer bir topluluğun zaaflarını merkeze alıp, bunları ıslah etmek ayrı bir alan bunların zaaflarından dolayı Mustaz’afları yalnız bırakmış olsalardı; Ne Musa (as) İsrail oğullarını Mısır'dan çıkartırdı ne de Muhammed (as) Medine toplumunu oluştururdu. Öyle ya insanların içerisindeki zaaflar bir kuşak bile geçmeden nüksederek tarihin en trajik olaylarına sebep olmadı mı? Aliya İzzatbegoviç’in tabiri ile “Biz üstümüze düşeni yaparız, bizden sonrakiler onu ya daha ileri götürürler ya da geri” Her topluluk kendi kaderini kendi elleri ile çizmektedir, bazı topluluklar geçer gider sonrakilerin ya da öncekilerin yaptıkları hep kendilerinedir.
Şimdi Afganistan’da mücadele edenlerin zaaflarını ele alıp mücadeleye karşı çıkanları düşünelim. Evet, Sovyetler gittikten sonra mücahitler arası tefrikalar ve daha büyük bir süper gücün, ABD‘nin katliamları geldi. Ya da Cezayir Kurtuluşunun ardından karşı devrim ve yeni despotlar, İran İnkılabının ardından yeni Pers Ulusalcılığı çıktı diye devrimler karalanmalı mı? Benzer faaliyetleri şimdi çok daha güçlü entelijansla mücadeleyi sürdüren yeni kuşaklara karşı yapılıyor. Hatta can alıcı noktada Hebdo baskını sonrasında Batı bloku’nun safları sıkıştırmasını göremeyenlerce onlara yamanma ya da değirmenine sutaşıma faaliyetlerin görüyoruz.