Selahaddin E. Çakırgil’in yazısında bir bölüm şöyle:
Evet, Seyyid Qutb, asılarak öldürülüşünün 50. Yılı münasebetiyle anılıyor..
Kişilerin bedenlerinin ölümüyle veya öldürülmeleriyle fikirlerinin yokedilemiyeceğinin; hele de bir itiqadi veya ideolojik mücadele esnasında öldürülenlerin fikirlerinin zaman içinde daha bir derinlemesine nüfuz ettiğinin net bir örneği; Seyyid Qutb..
***
Seyyid Qutb, bizim ilk gençlik dönemimizin meş’ale isimlerinden birisiydi..
27 Mayıs 1960 Askerî Darbesi’nden sonra sosyal hayatın daha çok da sosyalist- komünist düşüncelere göre tanzimi yolundaki yayınlar sökün edince..
Bizler ortada kalmıştık.. Fakir bir çevreden geldiğimiz halde, bu gibi komünizan eğilimlere yakınlık duymuyorduk. Çünkü onların, bizim itiqadî ve ahlâki değerlerimizin dışında bir ayrı dünya teklifleri vardı.
Ama, kendimiz de, sadece fıqıh kuralları ile disipline edilen bazı ferdî ibadetlerin ötesinde fazla bir şey bilmiyorduk. Ve bu yolda herhangi bir yayın da pek yoktu..
İşte o dönemde, ilk olarak Seyyid Qutb (Kutub) ismiyle ve onun türkçeye, ‘İslam’da Sosyal Adâlet’ adıyla tercüme edilen kitabıyla tanışmıştık. (…)