Kenan Alpay’ın yazısı:
Acının Dili veya Katilin Kimliği Ayrıştırılabilir mi?
Maşallah herkes taktik ve strateji uzmanı olmuş, siyaseti ve uluslararası ilişkileri öncelikle jeopolitik dengeler açısından analiz etmeyenin adeta hiç itibarı yok. Duygusal olmak, adalet ve merhamet gibi ütopik söylemler serdedip zaaflı görünmek çok büyük ayıp sayılıyor. Uzun, çok çok uzun vadeli hesaplar üzerinde hareket etmek ve üçü beşi değil bütün dünyayı kurtaracak zafer gününe değin bir şok herzeyi yutmaya, pek çok ilkeyi çiğnemeye baştan razı olmak öğütleniyor.
İnsanın fıtratına, fıtratını yaratan Rabbine yabancılaşması ne büyük bir tehditler ve tehlikeler doğuruyor. Ulus devletler çağında inşa edilen ulusal kimlikler evvel emirde adalet ve merhamet duygularını çiğnemeyi kışkırtıp konfor ve çıkar merkezli hayat hedefiyle insanları yoldan çıkarıyor. Modern sömürgeci Batı’nın ürettiği değer, sembol ve yöntemler Müslüman toplumlara da sirayet ettikçe bir taraftan emperyalizme diğer taraftan despotizme karşı çift yönlü mücadele etmek zarureti hâsıl oldu. Despotik iktidarların mı emperyalist politikaları beslediği yoksa emperyalist politikaların mı despotik iktidarları başımıza bela ettiği ayrı bir tartışma konusudur.
Hakikati Ters Yüz Etme Marifeti
Propaganda fert ve toplumun zihnini inşa etmek üzere çokça başvurulan bir araç. Sadece devletler değil büyüklü küçüklü örgütler, partiler, sendikalar bile olguya karşı algı inşa etmek, haklıyı haksız veya haksızı haklı göstermek üzere propaganda yapmayı önemli bir vazife addedebiliyor. Siyasi ilişkilerde özeleştiriye nadiren ve de dolaylı bir biçimde yer veriliyor. Hepimizin inanması için siyah beyaz bir dünya, tanımlı bir iyiler ve kötüler mücadelesi şeklinde özetlenebilecek bir senaryo işletiliyor.