Gladyo'nun başı ve İtalya eski Cumhurbaşkanı Francesco Cossiga Avrupa'daki “özel harekatçılar ağı”nı anlatırken Türk Gladyosu'nun “bağımsız” bir konumda olduğunu söylüyor:
“Almanya, Fransa, İtalya, Hollanda, Belçika, Norveç, Yunanistan ve Türkiye'de özel örgütler oluşturuldu. NATO ülkelerindeki gizli örgütlerle Avusturya, İsviçre ve İsveç gibi bağlantısız ülkelerdekiler sürekli temas halindeydiler.
Türkiye'de de Gladio'ya çok benzeyen bir örgüt kuruldu. Türkiye'deki Avrupa merkezli yapının biraz uzağındaydı. Türkiye, Gladio'nun koordinasyon komitesindeydi ama siyasi komitede yoktu. Türkiye'deki daha bağımsız yapıdaydı.”
*
Cossiga'nın “Türkiye'deki gizli örgütlenmenin her zaman özel bir konumda olduğuna” dikkat çekmesinin bir anlamı olmalı…
Evet, Gladio'nun bir ayağı da Türkiye'deydi.
Türkiye'nin 1952'de NATO'ya üye olmasından bir yıl sonra Özel Harp Dairesi kurulmuştu. O dönemde “anti terör örgütü” olarak anılan bu yapının “Gladio'nun Türkiye ayağı” diye tarif edilmesi klasikleşmiştir.
Ne var ki, konuyu sadece ÖHD bağlantısı üzerinden izah etmeye çalışmak eksik, yüzeysel olacaktır. Dahası, böyle bir yaklaşım aslında “büyük resmi” ıskalamak anlamına gelecektir.
Hadiseyi ÖHD bağlantısıyla sınırlı tutarsak, o vakit şu meşhur “Soğuk Savaş'ın bitimiyle Avrupa'daki Gladio yapılanmaları peş peşe deşifre edilerek lağvedildi, peki Türkiye'deki Gladio 1990'dan sonra neden devam etti?” sorusunun cevabı daima açıkta kalacaktır.
Türkiye'nin neden “uzun yıllar boyunca” özel bir konumda bulunduğu hususu işbu sorunun doğru cevabında saklıdır.
Avrupa'daki NATO ülkelerinin ABD-NATO ile Gladio türü yapılanmalar üzerinden derin bağlantıları varken; Türkiye'nin ABD-NATO ile “Gladio” hattının üzerinde yani onu da aşan boyutta “derin bir ilişkinin” olması gerekir.
Türkiye'deki Gladio ayağı olarak bilinen ÖHD, NATO'ya girişten sonra kurulmuştu; ancak bir de “gayrı resmi tarih” var!
*
“Ankara'daki Washington” diye tanımlayabileceğimiz bütün kurumların üzerindeki 'Gizli Devlet' yapısı 1944'ten itibaren faaliyete geçmiş ve üç yıl öncesine kadar da hüküm sürmüştür. Türkiye'nin “özel konumu” altmış iki yıl süren bu “gizli bağımlılık” süreciydi.
Son dönemde, Ankara'nın yıllanmış derin bağımlılık ilişkisini bir başka deyişle “özel konumunu” sonlandırmayı başararak; Ergenekon yapılanmasının üzerine –kararlılıkla- gidebiliyor olmasının temel sebebi ABD-NATO'nun Türkiye'deki “Gizli İktidar”ını kaybetmesidir.
YENİ ŞAFAK