HAKSÖZ-HABER
“Bu noktada iki temel etkene dikkat çekmek gerekir. İlki, batılı muhalif ve sol aydınların imaj oluşumundaki etkisi. İkincisi Sovyet imparatorluğu adına eskort rolü oynayan bir devrimci ikon olarak anlamı.” diyen Akif Emre’nin Fidel Castro ve Küba modeli üzerine kurduğu şu cümleler kayda değer.:
“İlkinden başlayalım: İkinci dünya savaşı sonrası batılı entelijansiyanın içine girdiği düşünsel krizin bir sonucu sol, eleştirel yaklaşımların payı üzerinde düşünmeden bu ikonik devrimci sembolizmi anlaşılmaz. Kapitalizm karşıtlığını bile pazarlayan bir piyasa ekonomisinde Batı toplumları için reel bir tehdit olmayan devrimcilerin popülerleştirilmesinde bir sakınca olamazdı. Andre Malroux gibi Sartre gibi aydınların etkisini yadsıyarak silahlı devrimci ikonların Batı başkentlerindeki posterlerden öteye geçmeyen görünürlükleri anlaşılamaz.
Asıl sorun Sovyet imparatorluğunun yedeğinde silahlı devrimci mücadele adına bu ikonik liderlere verilen misyon... Post kolonyal dönemin Soğuk Savaş şartlarına geçişte verilen nüfuz yarışında Sovyet sömürgeciliği yok sayarak yükseltilen anti emperyalist söylemin mahiyeti anlaşılamaz. Amerikan sömürüsüne karşı çıkarken kızıl emperyalizmin yok sayılması Batılı sol aydınların entelektüel romantizmleri sayesindedir.
Bu bağlamda, Küba örneğinde, sömürgecilik karşıtı bağımsızlık mücadelelerinde Sovyet eskortluğundan ileri gidemeyen, direniş destanı icat edilmiştir.
Castro örneğinde, reel karşılığı ne olursa olsun verdiği mesaj ve içerdiği romantizm, kendi gerçekliğinden çok popüler kültür endüstrisinin bir unsuru haline gelmesi nedeniyle paradigman içi mücadelenin bir ironisinden başka bir şey değil.”
Akif Emre’nin Yeni Şafak’ta “Devrim Fidel’iği” başlığıyla yayınlanan yazısının tam metni >>>