HAKSÖZ-HABER
BM Genel Sekreteri Ban Ki-Mun Ruanda'nın başkenti Kigali'de soykırımın 20. yılı nedeniyle düzenlenen anma töreninde yaptığı konuşmada, ''Birçok BM personeli, olağanüstü cesaret gösterdi. Ama daha fazlasını yapmalıydık. En çok ihtiyaç duyulan zamanda Ruanda'dan askerler geri çekildi. BM hala Ruanda soykırımının utancıyla çalkalanıyor'' ifadesini kullanmış.
Ruanda Belçika ve Fransız sömürgeciliği döneminde etnik unsurlar arasında ekilen fitne tohumlarının neticesinde 1994 yılında büyük bir vahşete sahne olmuş ve yaklaşık 100 gün içinde 1 milyona yakın Tutsi, Hutular tarafından katledilmişti.
Konuşmasında, Srebrenitsa Soykırımına da değinen Ban Ki-Mun, Ruanda'dan bir yıl sonra Srebrenitsa'da, BM tarafından ''güvenli alan'' ilan edilen bölgelerde masum insanların katliama terk edildiğini belirtmiş ve soykırımların üzerinden bir nesil geçmesine rağmen bu utancın sürdüğünü ifade etmiş.
Soykırımın 20. yılı nedeniyle Ruanda'da gerçekleştirilen anma törenine, BM Genel Sekreteri Ban dışında geniş bir heyetle katılan ABD’nin o dönem başkanlığını yapan Bill Clinton da Ruanda soykırımından yıllar sonra yaptığı açıklamada, ''eylemsizlik'' nedeniyle Ruanda'dan özür dilemişti.
Ne kadar anlamlı bir etkinlik değil mi? Her şey gayet sıradan, tören düzeni içinde gerçekleştiriliyor ve yetkili şahıslar çıkıp özür diliyorlar, böylece uluslararası kamuoyunun özür dileme erdemi gösterebildiğini tüm dünyaya ispatlıyorlar. Ve hepsi bu kadar!
Oysa katliam kesintisiz sürüyor! Bugün Suriye’de yaşananların dün Ruanda ya da Bosna’da yaşananlardan ne farkı var?
Özür dilemeleri, utanç duymaları elbette iyi bir şey ama neye yarar ki, dün bir işe yaramadığı gibi bugün için de bir şey ifade etmiyor. Etmiş olsaydı, Suriye’de her gün yaşanan Baas vahşetini boş gözlerle seyretmezlerdi. Yani bugün Suriye’de yaşanan vahşet karşısında takındıkları umursamaz tutumdan ötürü de 20 yıl sonra özür mesajları yayınlayacaklarını, günah çıkartma ayinlerine katılıp utanç duyduklarından söz edeceklerini tahmin etmek hiç de güç değil!