Sezai Karakoç, Cumhuriyet sonrası Türkçe şiirin en iyi şairleri arasındadır. Hatta biraz daha iddialı olmak gerekirse pekala ilk 5 isim arasına girer. Zevkler ve renkler tartışılmaz diyenler bunu da tartışabilirler ancak Karakoç’un hem erken dönem hem geç dönem şiirleri “anıt” gibi önümüzde dururken böyle bir şeyi tartışmak beyhudedir.
Uzun denilebilecek bir ömrün ardından öte âleme yolcu ettiğimiz Sezai Karakoç diğer birçokları gibi şairliği sebebiyle olsa gerek nev'i şahsına münhasır bir şahsiyetti. Kendi düşünsel söylemi içinde siyasi bir parti dahi kuran Karakoç seçimlere ise hiç girmedi. Çeşitli vesilelerle gerçekleştirilen toplantı veya ziyaretler dışında yıllardır toplum ile doğrudan ilişki kurmamayı tercih etti.
Bu tercihlerin hepsi tartışmaya açık konulardır ancak bunları artık konuşmanın bir faydası yok. İdeal olanın ne olduğu belliyken Karakoç’un farklı bir tarzı tercih etmesi sıkıntılarla dolu hayatıyla irtibatlandırılabilir elbette. Biz çalışmalarından Türkiyeli Müslümanların müstefid oldukları bir ismi hayırla anmakla yetiniyoruz sadece. Rabbimiz ondan razı olsun, taksiratını da affeylesin inşallah…
Sezai Karakoç kendisi gibi şiirle uğraşan başka Müslüman şairler de düşünüldüğünde kültür-sanat bahislerinde sesi çok çıkan sol-Kemalistlerin içler acısı halini gözler önüne sermektedir. Sol-Kemalistlerin şair dedikleri kadın ve erkek kişilerini üst üste koysanız bir tane Sezai Karakoç etmez. Hulasası onların Sezai Karakoç gibi bir şairleri yok… Seküler camiadaki iyi şairler ise Kemalizm karşıtlığıyla tanınan isimlerdir. Cemal Süreya ve Ece Ayhan gibi…
Belki bu içler acısı halin bir yansıması olarak başını Oda TV isimli pejmürde haber sitesinin çektiği bir takım içerikler üretilmeye başlandı. Sezai Karakoç’un üniversite öğrencilik yıllarında yazdığı “Mona Roza” isimli şiiri üzerinden kopartılan bir yaygara sayesinde Karakoç’un vefatı magazin malzemesi haline getirilmeye çalışılıyor.
Ölüm ciddi bir şeydir. Bir kimsenin hele de eksiğiyle fazlasıyla Müslümanca bir hayat yaşamaya çalışmış bir insanın ölümü üzerine laf söylemek herkesin harcı değildir. Herhalde bunların şair dediklerinin erkek fahişeleri gibi kadınları aldatmakla ömür geçiren reziller olması sebebiyle Karakoç’un mahiyeti tam olarak bilinmeyen ve belki de bu sebeple gündemleştirilmeye çalışılan hikâyesi ilgi çekici hale geliyor.
Az biraz şerefi olan o hikâyeyi kurcalamayı bırakır. Bazı muhafazakarların hatta eski İslamcıların dahi herkesin görüp konuşabileceği sosyal medya gibi platformlarda bu hikaye üzerine laf söz etmeleri eblehliklerinin göstergesidir.
Sol-Kemalistler ve hikmetsiz “tanıdıklar” illa bir Karakoç şiiri okumak istiyorlarsa “Ötesini Söylemeyeceğim” şiirini öneriyoruz. Kendilerinden epeyce şey bulacaklardır… Veyahut şu dizeleri sizlere armağan ediyoruz: Kardeşim İbrahim bana mermer putları / Nasıl devireceğimi öğretmişti / Ben de gün geçmez ki birini patlatmayayım
Sezai Karakoç’u magazin hale getirmeye çalışanlar, popüler kültür objesine dönüştürmeye çalışan nefsini ilah edinmiş ahmaklar, gün geçmez ki çok değerli putlarınızdan birisine patlatmayalım! Def olun gidin bu mahalleden, kendi pis sokağınızı temize çekmekle uğraşın!
Dostları ise önce Sezai Karakoç için bir Fatiha ardından ise Türkçe şiirin en mükemmel örneklerinden “Köşe” şiirini okumaya davet ediyoruz…
Ötesini Söylemeyeceğim
Kırmızı kiremitler üzerine yağmur yağıyor
Evimizin tahtadan olduğunu biliyorsunuz
Yağmur yağıyor ve bazı tahtalar vardır
Suyun içinde gürül gürül yanan
Dudağımı büküyorum ve topladığım çalıları
Bekçi Halilin kız kardeşinin oğluna ait
Daha doğrusu halasından kendisine kalacak olan
Arsasındaki yıkık duvarın iç tarafına saklıyorum
Hiç kimsenin bilmesine imkan yok
İmkan ve ihtimal bile yok sizin bilmenize Bay Yabancı
Ve yağmur yağıyor ben bir şeyler olacağını biliyorum
Ellerime bakıyorum ve ellerimin benden bilgili
Bir hayli bilgili olduğunu biliyorum
Bilgili fakat parmaklarım ince ve uzun değil
Sizin bayanınızınki gibi ince ve uzun değil
Annemi babamı karıştırmayın işin içine
İnanmazsınız ama onların şuncacık
Şuncacık evet şuncacık bir alakaları bile yok
Sizin def olup gitmenizi istiyorum işte o kadar
Ali de istiyor ama söylemekten çekiniyor
Halbuki siz insanı öldürmezsiniz değil mi?
Gidiniz ve öteki yabancıları da beraber götürünüz
Tuhaf ve acaip şapkalarınızı da beraber götürünüz emi
Boynunuzdaki o uzun ve süslü şeritleri de
Kirli çamaşırları tahta döşemelerin
Üzerinde bırakmamanızı yalvararak istiyeceğim
Yalvararak istiyeceğim diyorum Medeni Adam
Siz bilmezsiniz size anlatmak da istemem
Kardeşim Ali gömleğinizi mutlaka giyecektir
Halbuki ben Bay Fransız sizin gömleğinizi
Hatta Matmazel Nikolun o kırmızı ipekli gömleğini
Hani etekleri şöyle kıvrım kıvrımdır ya
Bile giymek istemem istemiyeceğim
Evimizin tahtadan olduğunu biliyorsunuz
Kibrit gibi iç içe sıkışmış tahtadan
Hem şu bildiğiniz usule de lüzum yok
Tepesi demir askerleriniz babamı alıp götürmeseler
O zaman siz görürsünüz Bay Yabancı
Ağaçların tepesine çıkabileceğimizi
Ben ve kardeşim Alinin anlayabileceğinizi umarım
Siz uyuduktan sonra odanıza girebileceğimizi
-Ben bunu ispat edeceğim-
Hani sizin şu yüzü kurabiye bir bayanınız var ya
Beyaz ve yumuşak
Hani tepesinde ikisi kısa biri uzun üç tüy var
Onu siz başka yerlerden getiriyordunuz
Sayın Bayanınızın gözleri çakmak çakmak yanıyordu
Siz ötekini Bay Yabancı gizli gizli öpüyordunuz
Elinizle onu belinden tutuyordunuz sonra öpüyordunuz
Siz bizi görmüyordunuz
Biz ağacın tepesinden seyrediyorduk
Siz onu çok öpüyordunuz
Ötesini söylemiyeceğim Bay Yabancı
Ben siz belki bilmezsiniz on yaşındayım
Annem böyle konuşmak ayıptır dedi
Annem o kadına şeytan diyor
Bizim kediler de ona tuhaf tuhaf bakıyorlar
Siz şeytanı çok seviyorsunuz galiba Bay Yabancı
Siz şeytanı niçin bu kadar çok öpüyorsunuz
Kabul ediyorum sizinki bizimkinden daha güzel
Ama bizimki sizinkinden daha efendi daha utangaç
Onu hiç görmedim o bize hiç gelmiyor
Hele yağmur onu hiç deliğinden çıkarmıyor sanıyorum
Ben yağmuru çok seviyorum Bay Yabancı
Sizin ıslak saçlarınızı hiç sevmiyorum
Tunusluların saçlarına benzemiyor sizin saçlarınız
Bizim saçlarımıza benzemiyor sizin saçlarınız
Ben karayım beni de amcamın oğlu seviyor
Sizin o kadını sevmiyor Süleyman
Süleyman benden başka kimseyi sevmiyor
Ben de onu seviyorum
Onu ve bizim evi seviyorum
Bizim evin her tarafı tahtadandır
Ayrıca matmazelin üzerine
Bir akrep atabileceğimi de düşünün
Tam karnının beyaz yerinden tutarsanız bir şey yapmaz
Ama onu Matmazel bilmez ki o tam kuyruğundan tutar
Sizin Matmazel bir ölse siz onu bir daha göremezsiniz
Halbuki bizim ölülerimizi teyzem görüyor
Onlarla konuşuyor onlara ekmek veriyor
Onlar ekmek yiyor anladın mı Bay Yabancı
Matmazel bir ölse ona kimse ekmek vermez
Onun için gidip şapkalarınızı da beraber götürün
Melekler bir demir parçasının üzerine oturmuşlar
Her biri bir damla atıyor aşağıya
İşte yağmur bunun için yağıyor
Ben bunun için yağmuru seviyorum
Yağmur bizim için yağıyor
Çalılar için Süleymanın tabancası için
Kalkıp gidin kırmızı kiremitler üzerine
Bizim tahta evin üzerine yağmur yağıyor