HAKSÖZ HABER
1 Mayıs İşçi Bayramı 2009 senesinden beri resmi tatil olarak kabul edilen bir gün. İdeolojik tartışmalar bir yana 1 Mayıs’ta sol sendikalar ‘bayramı’ kutlarken işçilerin çalışmaya devam ettikleri bilinen bir gerçek artık. İşçi Bayramı’nın mahiyeti oldukça tartışmalı olarak değerlendirilebilir bu sebeple. Ancak biz bu tartışmalara girmek istemiyoruz.
Türkiye’de bulunan milyonlarca mülteci, yıllardır hiç seslerini çıkartmadan ‘ev sahiplerinin’ artık yapmak istemedikleri işleri yapıyorlar. Gündelik işler ve ağır çalışma şartlarıyla iş dünyasının yükünü omuzlayan mülteciler buna rağmen siyaset ve medya tarafından hedef gösterilmekten de kurtulamıyorlar.
Tüm bunların üstüne eklenen pandemi koşulları ise mülteci işçilerin ağır çalışma şartlarını daha da zorlaştırdı. Bizzat İçişleri Süleyman Soylu tarafından dile getirilen bir gerçek olarak mülteci işçilerin ağır sanayi başta olmak üzere birçok konuda önemli boşlukları doldurduğu biliniyor. Ancak bir türlü kayıtlı işçi konumuna yükselemeyen mülteci işçiler hiçbir güvence, sağlık sigortası vs. olmadan çalışmaya devam etmek zorunda kalıyor.
Pandemi şartlarında işçi çıkartmaların en büyük mağduru da yine mülteci işçiler oldu. İş güvencesine sahip olmayan mülteciler gündelik olarak yaptıkları işlerinden de oldular. Mülteci Hakları Derneği’nin hazırladığı infograflar konu hakkında aydınlatıcı olabilir.
1 Mayıs İşçi Bayramı belki işçilerin ve en mağdur kesim olan mülteci işçilerin sorunlarını konuşmak için bir imkan sağlayabilirdi. Ne yazık ki medyada mülteci işçilerin zorluklarla dolu çalışma ve yaşam koşulları hakkında neredeyse hiçbir içerik üretilmedi. Türkiye’de artık kimsenin yapmak istemediği işleri yaparak büyük bir sorumluluk alan mülteci işçi kardeşlerimizin sorunları yine görmezden gelindi!