İNSAN...
Kendine yağıyor insan...
Oysa yitik mazisinde biriktirdiği geçmişi gölgesinde
Bir ikindi üzeri okunurken salası
Dökülüyor bir tadımlık dünyanın buğusunda
Sonra telaş telaş bakıyor insan...
Biriktirdiği tüm kederleri damıtarak dünyaya
Tane tane döküyor tüm yaramazlıklarını
Oyuncağını kıran müzmin bir çocuk bakışı edasıyla
Zamanın atardamarlarında birikiyor insan...
En olmadık anlarda topladığı kanlı gövdesi ile
Kendi tuttuğu neşteri elinde ince ince biliyor
Etin dirhem dirhem oluşunu bir oyunluk perdede
Kimine susuyor insan...
Boğum boğum kalbinin köşesine kattığı naralarda
Çıkamayan bağırtısında boğulan nefesin
Öylesine alınan bir gökkubbenin hüznünü salıyor
Sonra diyor insan...
Akıbeti sonu belli olmayan bir sonun gölgesi
Ve üç yolu olan bir sonun bitişi
Arafı gözlerken sen bilebildin mi...
---------
GÜLNUR AŞCI YETKİN