Kenan Alpay’ın yorumu:
Türkiye’nin Afrin’e yönelik başlattığı Zeytin Dalı askeri operasyonu/harekâtı hangi dost devletleri memnun etmiştir? Amerika’yı mı, Rusya’yı mı yoksa İran’ı mı? Bu memnuniyet sorusu/şüphesi ilk elde “kim(ler)den icazet alındı ve hangi tavizler karşılığında askeri operasyon izni çıktı?” bağlamında ısrarla gündemin ortasına sokuşturuluyor. Bu bağlamda uluslararası ilişkiler sahasında Türkiye için dikkate dahi alınamayacak kadar bir güçsüzlük, kronik bir edilgenlik ve ağır bir irade kusuru işaretleniyor.
Zeytin Dalı Harekâtı, Afrin’den başlamış olsa da Afrin’le sınırlı kalmaması gereken bir adım mesabesinde. Çünkü Türkiye-Suriye sınırında Afrin’in teşkil ettiği tehdit ve tehlike Münbiç’ten Kamışlı’ya kadar süren daha geniş ve derin hattın yanında kritik fakat epeyce küçük kalıyor. Fakat temel sıkıntı ve açmaz, meseleyi Amerika kontrolündeki bir Kürt koridoru olarak değerlendirmek kadar Esed rejimini ayakta tutmak üzere Rusya ve İran’ın bütün bir Suriye’yi işgal ettiği gerçeğinden koparmakla alakalıdır. Bu sebeple PKK/PYD üzerinden epeyce mesafe alan ‘tampon devlet’ tehdidi bölgenin tamamı için terör ve katliam üreten Esed rejimi tehdidine bağlı olarak tehdit ve yıkım üretebilir ancak. Hakikatte bugün öncelikli tehdit olarak algıladığımız sorun, Esed rejimi tarafından anlaşma yoluyla Suriye’nin kuzey bölgelerinden çekilerek oluşumuna start verilen PKK/PYD kantonlarının bir süre sonra Amerika’nın kontrolüne geçtiğidir. Bununla beraber Esed rejiminin bekası yolunda Rusya ve İran’ın yoğunlaşan askeri saldırıları sürdükçe Türkiye’nin hiçbir zaman güven ve huzura kavuşamayacağını göstermektedir.
(...)
Yazının devamı için tıklayın: İcazet Almadan, Taahhüt Vermeden