HAKSÖZ HABER
Türkiye mütemadiyen darbe korkusu ile yaşayan bir ülke. Bu durumun temel sebebi ise bir türlü darbelerle gerçek anlamda hesaplaşılmaması. Türkiye’de bazı kesimlerin kendilerine ait bir darbesi var. 27 Mayıs’ı darbe değil devrim olarak ifade edenlerin varlığından bile söz etmek mümkün ne yazık ki!
12 Eylül hakkında oluşturulan asparagas bilgiler ise evlere şenlik. Hala 12 Eylül’ün tarikatların önünü açmak için yapıldığını söyleyenler var. 15 Temmuz darbe girişimi ise cunta geleneğinden bağımsız bir şekilde ele alınarak bağlamından saptırılıyor.
28 Şubat ise birçoklarının içten içe desteklediği ancak bugün açıktan bunu dile getiremediği bir darbe olma özelliğine sahip. Ancak darbeciler için aynısını söylemek mümkün değil. Onlar hala 28 Şubat ile övünmeye devam ediyorlar!
Eski Genelkurmay Genel Sekreteri Tümgeneral Erol Özkasnak, 28 Şubat soruşturması kapsamında haklarında verilen hapis cezalarını beğenmemiş!
Erol Özkasnak “Bizim hiçbir yanlışımız, hatamız yok. Genelkurmay olarak, Milli Güvenlik Kurulu'nun (MGK) kararları çerçevesinde irtica ile mücadele ettik. MGK'nın kararları doğrultusunda bütün Silahlı Kuvvetler, sivil kuruluşlar da görevini yaptı.” sözleriyle 28 Şubat’ta cuntacı askerlerin doğru şeyi yaptığını iddia etti.
28 Şubat soruşturması kapsamında haklarında verilen hapis cezalarından şikayetçi olan Özkasnak, “Biz yaşa başa bakmıyoruz, ‘Biz yaşlıyız, bize ceza vermeyin' falan, asla böyle bir şeyimiz yok. Kimseden bir minnet beklemiyoruz. Olmayan bir suçun, yaratılmış bir darbenin haksızlığı, irticanın, laik cumhuriyete galibiyetinin sondan bir önceki şeyidir. İrticai düşüncenin, şeriatın, laik düşünceye galibiyetinin zaferinin sondan ikinci örneğidir.” sözleriyle ise hala 28 Şubat zihniyetinin canlı olduğunu da kanıtlamış oluyor!
İrtica ile mücadele etmek adına binlerce insana zulüm edenler hala kamuoyu önünde haklılıklarını(!) savunabiliyorlar. Seçimle gelen hükümeti baskı ve zorbalıkla devirenlerin açık açık darbelere sahip çıktığı bir ülkede cuntacılık her zaman var olmaya devam edecektir ne yazık ki!