Koşsam
Koşsam vurulduğunda
Aksam alnından toprağa.
Biz, kelle koltukta
Gez, göz, arpacık arasında yaşayan
Korkmuyoruz inan ne dipçik, ne namludan.
Koltuğunda oturup duran, utan!
Biz vuruldukça tenhalaşıyor meydan.
Kan sızıyor bacaklarından kadınların kan
Kan, yanan bir meşale gibi avuçlarında
Aydınlatıyor geleceğini kızlarımızın, oğullarımızın da
Kandan bir kale gibi sarkıyor bedenleri
Sırt sırta, yan yana, omuz omuza düşüyor çocukları, kadınların
Karanlığı yaran bıçak gibi ağıtlarından.
Yüreğimin en ücra, hayır
En kalabalık yerinden fırlayacak
Şimdi ordusuna karşı mehdinin
Gencecik kızlar, oğlanlar
Bakışları aydınlık, dimdik, dağ gibi
Bildiğin gibi değil kardeşim
Şehirlere taşıyoruz, alanlara sel gibi
Fırtına gibi esiyoruz bulvarlarda
Bir Tahrir’deyiz, bir Halep’te
Bir Kudüs’teyiz, bir Felluce’de
Ninni gibi geliyor yaşadıklarınız kardeşim,
uyandır bizi
Tut, silkele, tokat at, bağır,
uyandır bizi
Kurtar bizi bizden kardeşim,
uyandır bizi
Herkes kendi ayetinin peşinde kardeşim,
uyandır bizi
Amerika her şeye kadirdir diyorlar kardeşim,
uyandır bizi
Bazıları daha kardeştir diyorlar kardeşim,
uyandır bizi
Mü’minler ancak kardeştir deyip,
Kalleşlik ediyorlar kardeşim,
uyandır bizi
Bizim derdimiz sizinkinden daha büyük kardeşim,
uyandır bizi.
Doğrult bakışlarını kardeşim,
Doğrult bakışlarını bir namlu gibi!
Çat kaşlarını kardeşim,
Çat! Kırılsın kâfirin cesareti!