Rıdvan Kaya’ın yorumu:
Yoksulluk içindeki Suriyeli muhacir kadınlar yardım talebiyle zaman zaman babamların evinin kapısını çalarlar. Kapıyı açan annem her defasında uzun uzadıya bu çaresiz insanların acıklı, yürek yakan hikayelerini dinler ve karınca kararınca kendilerine yardımcı olmaya çalışır. Ve arkalarından neredeyse her defasında da şöyle dua eder: “Allahım bu insanları bu hale düşüren Esed alçağının boynunu devir!”
Bu durum aklıma hep şu soruyu getirmiştir: Neden uluslararası siyaset, tarih, bölgesel çatışmalar vs. konularında bilgi sahibi biri olmamasına rağmen annem zulmün kaynağını net bir biçimde görebiliyorken, ‘mahallemiz’in pek çok anlı-şanlı üstadı, aydını, yazarı bir türlü kafa karışıklığından, pejmürdelikten, kurtulamıyor; geveleyip durmaktan, hakkı eğip bükmekten vazgeçemiyorlar?