GECEYİ DELEN TAŞ
Koyu gölgelikleri karanlık sanan insanlar
Kendi gölgelerinden bile korkarak yaşarken
Ölüyor güvercinler
Ve uçurtması ağaca takılı kalan çocuklar
Diri bir öfke, diri bir çığlık
Yırtmaya çabalarken geceyi
Kurtları uyandırıyor uykusundan
Mazlumları ağlatan horlama sesleri
Bir taş atsak şimdi gökyüzüne
Geceye bir delik açsak
Bir yol açsak kutup yıldızına
Kayan yıldızlara yön buldursak
Zor gelir insana
Başkasına derman bulmak
Sonra bela olur başa
Kendi gündeminde boğulmak
Bir bardak suyun içinde
Mümkün olabilir mi boğulmak
Yalnız tuzu kurulara göredir
Canı sıkılmak, bunalım takılmak
Bir taş atsak şimdi gökyüzüne
Geceye bir delik açsak
Bir yol açsak kutup yıldızına,
Kayan yıldızlara yön buldursak
İlk emirdir oku
Sonra kalk ve uyar
Ey gölgeliklerinde bunalan insan
Kendine gel ve mazlumu kurtar
Zulüm nefes aldıkça
Dinmeyecek mazlumun çilesi
Dünya rahata alıştıkça
Sönmeyecek iblisin ateşi
Bir taş atsak şimdi gökyüzüne
Geceye bir delik açsak
Bir yol açsak kutup yıldızına,
Kayan yıldızlara yön buldursak
Bir ses olsak şimdi yeryüzüne
Dağılan umutları toplasak
Bir kuş olsak şimdi gökyüzünde
Yeri göğü özgürlüğe bulasak
--------------
HALE BEYZA AVCI