KENAN ALPAY’ın yorumu:
Futbol kültürüm sıfıra yakındır. Değil tartışmayı futbol üzerine konuşmayı dahi hiç sevmem. Bu zeminde yaşanan gelişmelere karşı zihnim ve gönlüm sıkı sıkıya kapalıdır zaten. Ne var ki futbolun spor kültürünü fersah fersah aşıp adeta fert ve toplumun tüm ahlaki melekelerini tüketen bir kimlik ve hayat tarzına hatta bir tapınma tarzına dönüştüğü dünyamızda hepimiz belli bir oranda etkiye açığız. Magazinden ekonomiye oradan toplumsal dinamikleri şekillendirmek isteyen siyasete değin herkesin sahip olmak istediği önemli bir nüfuz aracı ve fakat bir o kadar da ifsad eden, çürüten, düşmanlaştıran bir bağımlılık.
Geçen her gün futbolcular ve teknik direktörler kadar kulüp başkanları da üst düzey rol modeller olarak ülke ve toplumun gidişatında daha fazla rol oynuyor. Üstelik bu gidişat hiç garipsenmeden sürgit devam ediyor. Aksine “kitlelerin afyonu” ile kimler, ne şekilde ve hangi araçlarla mücadele edecek, henüz ortada hiçbir emare yok! Sadece daha fazla yatırım, daha sert rekabet ve fanatik duygularla kendinden geçmeye hazır daha geniş kitleler üzerine hesap yapılıyor. Bol bol büyük hayaller kuruluyor fakat eş zamanlı olarak çok daha fazlasıyla kitlesel boyutta hayal kırıklıkları yaşanıyor.