Etiyopya’nın kuzeydoğusunda yer alan ve Afrika’nın en sıcak noktalarından olan Afar eyaletinde göçebe hayatı süren halk, son yıllarda görülen ağır kuraklık şartları nedeniyle zor günler geçiyor.
Ana geçim kaynakları hayvancılık olan ve her yıl en az 2 kez yer değiştirerek su kaynaklarına ulaşmaya çalışan konargöçer çobanlar, geleneksel olarak kadınlar tarafından inşa edilen ince dallardan yapılmış derme çatma çadırlarda yaşıyor.
Yerleşik Hayata Geçiyorlar
Yeterli su ve otlak alanı bulamayan çobanlardan bazıları, son dönemlerde hayvanlarını satarak ya da başkasına emanet ederek yerleşik düzene geçmeye çalışıyor.
Eyaletin başkenti Semera’nın kırsalında 4 metrekarelik çadırında 2 eşi ve 8 çocuğuyla yaşayan 35 yaşındaki Muhammed Utban da çobanlığı bırakarak yerleşik hayata uyum sağlamaya çalışanlardan.
Bir devlet kurumunda her gün 12 saat güvenlik görevlisi olarak çalışan Utban, her ay eline geçen 1800 birr (yaklaşık 300 lira) ile ailesini geçindirmeye uğraşıyor ve bir gün elektriği olan, musluğundan su akan bir eve sahip olmanın hayalini kuruyor.
AA muhabirine geçimini artık çobanlıktan temin edemediğini ve su olmadığı için buraya yerleştiğini anlatan Utban, “Artık çobanlık yapmıyorum. Sahip olduğum tüm hayvanları kardeşime emanet ettim.” dedi.
Kazandığı parayla evine bakmasının güç olduğunu kaydeden Muhammed, akrabalarının ve komşularının kendisine yardımcı olduğunu ve birçok kişinin de ancak karşılıklı yardımlaşma sayesinde geçinebildiğini dile getirdi.
İftarlarda Çorba ve Hurma
Çocuklarından 4’ünü okula gönderen, 4’ünü de çalışmaları için hayvanlarını emanet ettiği abisinin yanına yollayan Utban, ramazan ayını ibadetle ve çalışarak geçirdiğini söyledi.
Mübarek ramazan ayında Kur’an-ı Kerim okumayı ve dua etmeyi ihmal etmediğini belirten Utban, “Ramazanda Allah’tan cenneti istiyorum. Bizlere yağmur göndermesi için Allah’a dua ediyorum.” dedi.
İftarı çorba ve hurma, sahuru da birkaç kap yemekle geçiştiren Utban ailesi, güdecek hayvanları olmasına rağmen sofralarını etle donatacak lükse sahip değil.