Kenan Alpay’ın yazısı:
Dışişleri eski Bakanlarından Yaşar Yakış dün Cumhuriyet’e verdiği röportajda darbeci General Sisi’nin Libya’ya asker gönderme ihtimali içeren mesajından yola çıkarak “Mısır’la Türkiye’nin çatışma olasılığı doğdu” diyor. 1995-1998 yılları arasında Kahire Büyükelçisi olarak da görev yapmış olan Yakış “Türkiye için PKK ne ise (Müslüman Kardeşler de Sisi cuntası için) öyle bir tehdittir” vurgusunun ardına Mısır’ın Libya’ya yönelik askeri müdahalesini açık etmesini makul ve zaruri bir nefsi müdafaa kategorisine sokmuş oluyor. Böylece Yaşar Yakış da Sovyetik ve Kemalist kara propagandanın peşine takılarak Türkiye’yi, Suriye ve Mısır’ın yanı sıra Libya’nın PKK’sına da (Müslüman Kardeşler) destek veren tutarsız, daha önemlisi terör paydaşı bir devlet olarak lanse ediyor.
Suriye bataklığında ne işimiz var? Mısır’la diplomatik ilişkileri neden kestik? Libya çöllerinde kimin için, kime karşı savaşacağız? Ardı ardına sıralanan bu tür sorular genellikle “neo-Osmanlıcılık, İhvan-ı Müslimin sevdası, Erdoğan’ın halifelik rüyası” gibi tahkir ve tezyif edici birkaç yaftanın ardından Ulu Önder Atatürk’ün “Yurtta Sulh, Cihanda Sulh” ilkesinin ne büyük bir kurtarıcı strateji olduğu sloganıyla taçlandırılıyor genellikle. Muhalefetin dozajını yükseltirken demokrasi, seçim, temel hak ve özgürlükler gibi şablonların kullanılıyor oluşu bizi şaşırtmıyor. Ancak bu şablonları gururla piyasaya sürüp hiçbir utanma ve sıkılma emaresi göstermeden despotik rejimleri, askeri cuntaları, ülkeyi işgal ve katliama açık tutan darbeci yönetimleri koruma ve kollamaya girişmelerini anlamak pek kolay değil.