Sabah Gazetesinin Haberi:
Bugün "özgür basın susturulamaz" sloganları mağduriyet edebiyatı ile gözaltına alınan Zaman Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Ekrem Dumanlı'nın 2011 yılında gazetecileri tutuklayan savcı ve polislere alkış tuttuğu ortaya çıktı.
İŞTE ZAMAN'IN MANŞETLERİ VE EKREM DUMANLI'NIN GAZETECİLERİN TUTUKLANMASINA ALKIŞ TUTAN O YAZISI:
İfade davetini kabul etmeyerek "polis gelsin beni alsın" şeklinde açıklama yapan ve şov yapmayı tercih eden Dumanlı, 2011 yılında yazdığı bir yazıda Ahmet Şık ve Nedim Şener'e suçlamalar yöneltiyor.
İşte o yazıdan bazı başlıklar
Paniğe ve öfkeye gerek yok hukukî süreç işliyor
…Yukarıda özetlediğim süreç sanki yokmuş gibi, sanki insanların ev ve işyerlerinde aramalar keyfî yapılıyormuş gibi davranmanın âlemi yok. Hukukî süreç işliyor ve biz bu süreç içinde yargının elindeki bilgi ve belgelere vâkıf değiliz. Birilerinin hedef şaşırtarak olayı siyasî bir boyuta çekmesi ya da konuyla ilgisi olmayan kişileri suçlamaya yeltenmesi bambaşka bir hukuksuzluktur. Nitekim Ergenekon soruşturmasını yürüten Savcı Zekeriya Öz dün, sürecin başından beri ilk kez yazılı bir açıklama yaptı. Medyada tartışılan iddiaların yersiz olduğunu, Ergenekon'la ilgili şu aşamada açıklanamayacak bilgilerin ellerinde olduğunu söyledi.
DARBENİN MEDYA AYAĞI VAR!
Silivri'de devam eden dava nedeniyle Ergenekon örgütünün yapısı hakkında bir hayli bilgimiz var artık. Oradaki bilgi ve belgelerden anlaşılıyor ki hiçbir cunta ve darbe çalışması sadece askerin cesaret ettiği bir organizasyon değil. Zaten bütün ihtilaller öyleydi. Tek suçlunun ihtiras yüklü cuntacı subaylar olduğunu söylemek haksızlık. O cuntaların iş dünyasında, siyaset âleminde, üniversite camiasında şakşakçıları ve yoldaşları vardı. En büyük desteği medyadan aldıklarında şüphe yok. Hatta şu ana kadar Türkiye'nin başına gelen darbelerin tamamına bakarak şu hükme rahatlıkla varabiliriz: Darbeye stratejik destek veren bir medya olmasaydı bu ülkede asla darbe yapılamazdı. '60 darbesi, '71 muhtırası, '80 darbesi, 28 Şubat postmodern darbesi, 27 Nisan e-muhtırası... Hepsinin psikolojik hazırlığı medya aracılığıyla yapılmıştı ve o destek kayboldukça bu ülkede darbe yapmak zorlaştı.
SONER YALÇIN VE AHMET ŞIK PSİKOLOJİK HARBİN PARÇASI MI?
Soner Yalçın, Nedim Şener, Ahmet Şık... Bunlar darbeci miydi, derin yapılarla gizli bağlantıları var mıydı, psikolojik harbin birer parçası mıydı, bazı odakların yönlendirmesiyle kara propaganda yapmışlar mıydı, ülkede kaos oluşturacak bir atmosfere zemin hazırlamışlar mıydı? Bu soruların cevabına bir nefeste 'evet' ya da 'hayır' demek bu aşamada mümkün değil. Zanlılar hakkında somut bilgilere ulaşıldığında manzara daha da netleşecek.
GAZETECİLİĞİ BİR ZIRH GİBİ KULLANIYORLAR
Ancak bu aşamada bazı prensiplerin hatırlanmasında fayda var: Gazetelerin gazetecilik faaliyetleri nedeniyle soruşturma geçirmesine herkes (sadece gazeteciler değil) karşı çıkmalı; lakin gazetecilik faaliyeti sayılmayacak eylemler söz konusuysa gazeteciliğin bir zırh haline dönüşmesine de müsaade edilmemeli. Türkiye, uzun bir zamandan beri yoğun bir psikolojik harekâtla karşı karşıya. Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, Başbakan Tayyip Erdoğan başta olmak üzere bazı insanlar etki ajanlarının hedef tahtasında. Şu ana kadar bu insanlar hakkında yalan, iftira, tezvirat, dedikodu nevinden onlarca kitap yazıldı, binlerce yazı yazıldı, onlarca web sitesi kuruldu. Bu amansız kara propagandanın tesadüf olmadığı, derin bir ittifakın emriyle yapıldığı pek çok hadisede açığa çıktı. Ergün Poyraz isimli kişinin bu tarz kitapları kimlerden emir alarak yaptığını ve kimlerin nerede neler ürettiğini Ergenekon soruşturması sayesinde öğrenmiş olduk. Bazı gazetecilerin cuntacı generallerle nasıl bir araya gelip darbe planlarına stratejik destek verdiğini, bu desteği manşetlere nasıl taşıdığını yine bu davalardan öğrendik.
HER GAZETECİ HABER PEŞİNDE KOŞMUYOR
Demem o ki bu ülkede her gazeteci, gazeteci değil; her gazeteci haber peşinde koşmuyor. Bazıları ihbarcılıkla habercilik arasındaki farkı bir kalemde çizip atıyor. O yüzden acele etmeye gerek yok. Paniğe, hiç gerek yok. Dava dosyası teşekkül edecek ve nasıl olsa şeffaf toplum olmanın gereği, her şeyi ayan beyan göreceğiz. Bugün üst perdeden atıp tutan ve duruşundan taviz vererek sağa sola savrulan kişilerin mahcup duruma düşmesi de söz konusu. Başbakan, doğru söylüyor: "Bırakın yargı işini yapsın." Nasıl olsa kısa bir zaman sonra herkes yargının elindeki belge ve bilgilerine vâkıf olacak. Ya o vukufiyet alelacele konuşanları mahcup ederse? Şu suçludur, şu suçsuzdur demek biz gazetecilerin görevi değil. Bizim bildiğimiz somut bir şey var: Cunta ve darbeciliğin bir ayağı medyadır. O ayak üzerine "hiçbir çalışma yapılmasın" demek, o çerçevede yapılan her soruşturmayı meslekî alınganlıkla göğüslemek, gerçekle yüz yüze gelmekten korkmaktır. "Bırakın..." ki, belgeler, bilgiler, bulgular konuşsun...