HAMZA TÜRKMEN yazdı:
Hidayet, rahmet, dayanışma, Kur’an ve îtikaf ayı olan Ramazan’dan yeni çıktık.
Ve inşaallah nefsimizi daha fazla tezkiye etme ve ümmetin dertleriyle daha fazla hemhal olma imkânını yakalamışızdır. Ve inşallah bayramımız da, tüm acılara ve mahrumluklara rağmen Ramazan’da biriktirdiğimiz sahih bilgi, ibâdi kazanımlar ile; dayanışma, infak ve paylaşım bilinci ile oluşturduğumuz 30 günlük tâlimin sevinci ile geçmiştir.
Ramazan’da sıklıkla yaptığımız tövbe, muhasebe, yenilenme, problemleri veya mevcudu aşma çabaları ‘durum değerlendirmesi’ ile alakalı hallerdir.
Tövbe konusunu, bireysel ve toplumsal kimliğimizi iç zaaflarımızdan/fucur’dan uzaklaştırma veya tarihsel ve aktüel kirlerden arındırma (ve siyabeke fe tahhir) keyfiyeti olarak değerlendirebiliriz.
Muhasebe konusunu, hayattaki hedeflerimiz için ayağımızın nereye bastığını ölçmek ve var olan gücümüzü tartmak olarak ele alabiliriz. Muhasebe; bilgi kaynağımızı, düşünsel ölçülerimizi, bireysel ve toplumsal kimliğimizin niteliğini sahih olana yaslanmak için değerlendirmede bulunmak; bizi kuşatan haklı olmayan şartları aşmak için ne kadar yeterli ve elverişli olduğumuzu tartmak keyfiyetidir (tedebbür, tefekkuh).
Yenilenme/tecdid konusu, biz Müslimler için modernitenin ürettiği hâkim değerlere bir eklemlenme olamaz, olmamalıdır. Yenilenme, yaratılış kanunları ve vahyi ölçülerden uzaklaşmayı veya yabancılaşmayı aşmak için yeniden kişisel ve toplumsal varlığımızı fıtratımızın özüyle ve hidayet kaynağımız olan vahiyle buluşturup inşa etmek (ıslah) keyfiyetidir.
Problemleri veya mevcudu aşma azmi, aslında gelenekçi ve modernist cahili anlayış, kuşatma ve statüleri aşmak hedefidir. Yeni ve eski egemen cahiliyyeyi aşıp kirliliklerden hicret etmek için (verrucze fahcur) hayatımızı anlamlandıracak tutarlı bir ideale, bir dünya görüşüne sahip olmak; ve bu ideal için bir hedef, bir strateji takip etmek gerekmektedir. Ancak böylesi bütünlükçü bir bakış ve adanış ile hayatımızı anlamlandırabiliriz. (...)