‘’Fitne kalmayıncaya ve din yalnız Allah’ın oluncaya kadar onlarla savaşın; fakat vazgeçerlerse, artık zalimlerden başkasına saldırmak yoktur’’ (Bakara 193)
Ayeti celilede geçen ‘Ve katiluhum’ kelimesi ‘onlarla savaşınız’ anlamındadır. Burada kastedilen ‘savaşınız’ eyleminin tek emir kelimesinden ibaret olmadığını ancak birbirine bağlı hükümlerin bir sonucu olduğunu belirtmeliyiz. 190. Ayetten itibaren konu bütünlüğü içinde detaylar veriliyor. Savaş açan müşrik topluluğa karşı ‘nefsi müdafaa’nın yani onlarla savaşın şart olduğu (savaş izninin verildiği şeklinde okuyanlar da var), vazgeçerlerse savaşın durdurulması gerektiği emrediliyor. Devam eden ayetlerde misillemenin şekli, müşriklerin ve işbirlikçilerin yaydıkları yalan haberlerin, iftiranın ve kafa kargaşasının önüne geçilmesinin şart olduğu -ki tüm bunlar fitne olarak tanımlanmıştır, aktarılıyor. Savaş esnasında Mescidi Haram’ın eminlik kuralına dikkat edilmesi gerektiği ama tuzağa da düşülmemesi uyarısı yapılıyor. Haram aylar ayrıntısıyla ölçü hatırlatılıyor ve yine müşriklerin tuzak taktikleri konusuna dikkatler çekiliyor. Ve ‘fitne kalmayıncaya din yalnız Allah’ın oluncaya kadar onlarla savaşınız’ emri geliyor. Ayetlerdeki bu bütünlüğün bilinmesine müfessirler önem vermişlerdir. Konunun öznel ayrıntıları bunlar. Ama ayetlerden genel ilkelerin de çıkartılması gerekmektedir: Fitne karşısında her zaman teyakkuz içinde olmak lazım. Cahili yaşam biçiminin cazibeli tuzaklarına, fikri bulanıklıklara kanmamak gerekmektedir. Mücadelede yöntemin ölçülerini Kitabımızdaki ayetlerden ve Sireti Rasul’den çıkartmak lazımdır. Fitne bir imtihan durumudur. Dikkatli kararlar alınmalıdır. Önemli olan imtihanlar karşısında planlı, ilkeli ve kararlılık içinde, ahlakı muhafaza ederek mücadele edilmelidir. Sonuçta ‘mücadele’ siz bir ‘mukatele’den bahsedilemez. ‘Ve katiluhum’ kelimesini İslami mücadele sürecinin aşamaları anlamında okuduğumuzda kastedilen mantıksal bütünlüğü/hikmeti de kavramış oluruz.