Şiddet ve açlığın sarstığı ülkelerinden Uganda’nın kuzeyine iltica eden yüz binlerce Güney Sudanlıdan yaklaşık 50 bini, Rhino Mülteci Kampı’nda yaşıyor.
Arua şehrinin yakınlarında çalılık ve bodur ağaçlarla kaplı bölgede kulübeler ve çadırlar kurularak oluşturulan bu kamp, artık onların evi.
Kampta koşullar zor olsa da herkes, en büyük zorluğun suya erişmek olduğu konusunda hemfikir. Bölgede sondaj kuyuları yok, akarsuların çoğu da kurumuş durumda.
Kurumayan nehirlerinse suyu, koyu kahverengi akıyor.
Nil Nehri’nden Su Taşınıyor
Mültecilerin yaşadığı su kıtlığına çözüm için, Uluslararası Kızıl Haç Örgütü, Nil Nehri’nden su taşınması için çalışmalara başladı.
Suyun tankerlere yüklenilmeden önce tekrar ve tekrar test edilmesi gerekiyor. Ardından bu sular yüzlerce küçük tankın yatırıldığı çalıların arasından kampa akıtılıyor.
Bu tankların günde iki ya da üç kez yeniden doldurulması gerekli.
Boru ve pompalar aracılığıyla su, nehirden yüzdürme tanklarına çekiliyor. Alüminyum sülfat aracılığıyla su tortulardan arındırılıyor.
Bu baraj sistemi sayesinde 40’tan fazla uluslararası ve yerli çalışan istihdam edilebildi.
Kızıl Haç örgütünden Noor Pwani’ye göre, koşulların hijyenik olmaktan çok uzak olduğu bu kalabalık yerleşimlerde bulaşıcı hastalıklardan korunmanın tek yolu buydu.
Gönüllü Agaba Derrick’in işiyse, nehir suyunu düzenli olarak denetlemek ve bakterilerden arındırmak için suya ne kadar alüminyum sülfat ile klorin konulması gerektiğini belirlemek.
Bu yöntemle mülteci kampı için her gün bir milyona yakın litre su pompalanabiliyor.
Kampta kişi başına temizlik ve içme için gerekli görülen su miktarı, 15 ve 20 litre arasında değişiyor.
“Su Hayat Demek”
Kamptaki Monica Achan adlı kadın, askerlerin eniştesini öldürmesinden sonra iki hafta boyunca çalılıklar arasından Uganda’ya yürümüş.
Şimdi kamptaki yeni evi olan çadırında Nil Nehri’nin sularını yudumluyor.
Achan, “Burada yaşam zor ama suyla hayatta kalabiliriz. Su hayat demek.” diyor.
Kaynak: Tommy Trenchard / BBC Türkçe