Orhan Uğuroğlu ve Selçuk Özdağ özelinde gazeteci ve siyasetçilere yönelik saldırıları değerlendiren Kenan Alpay, ülkeyi ipotek altına alan bu barbarca saldırıları organize eden kurmay kadrodan hesap sormanın önemine dikkatleri çekti.
Kenan Alpay’ın “Puslu ve pusulu havada reform mümkün mü?” başlıklı yazısından öne çıkan bazı vurgular şöyle:
>Gazetecilere ve siyasetçilere yönelen ve giderek artan silahlı-sopalı pusulardan hareketle ortaya çıkan manzara şudur: Türkiye’nin içine düşürüldüğü manzara puslu-sisli bir manzaradır ve bu puslu iklimi en çok kurtlar sever. Yavuz Salim Demirağ, Murat Alan ve İdris Akyol’la başlayan gazetecilere ilişkin kafa-kol kırma, ağız-burun dağıtma stratejisi Orhan Uğuroğlu ve Afşin Hatipoğlu’ndan sonra Gelecek Partisi Genel Başkan Yardımcısı Selçuk Özdağ’a dayandı. Olayların örgüsü birebir aynı işliyor. Üç-beş kişiden oluşan saldırganlar önce kurt gibi pusuya yatıyor ardından sürü halinde üzerine çullandıkları kişinin yaşına-başına, çoluk çocuğuna hiç aldırış etmeden parçalamaya girişiyorlar. Ancak nasıl oluyorsa bir kediye tekme atan, bir köpeğin kuyruğuna basan barbarları saniye saniye kaydeden kameralar söz konusu gazeteciler ve siyasetçiler olunca o an nasılsa kayıttan çıkıyor, canileri kıskıvrak yakalayıp mahkemeye götürürken kameraların önünden geçiren emniyet görevlileri sebepsiz yere teamülleri terk edip isim ve eşkâllerini kamuoyundan saklayıveriyor.
>Acaba faili meçhul çeteler marifetiyle işlenen ve giderek tırmanan bu kafa-kol kırmaya, ağız-burun dağıtmaya matuf pusuların hangi inlerde tasarlanıp organize edilerek kurulduğunu devlet neden ve nasıl tam olarak tespit edemiyor?
>Siyaset ve toplumuyla bütün bir ülkeyi ipotek altına alan bu barbarca saldırıları organize eden kurmay kadroya ilişkin hâlâ tatmin edici bir izah yapılamıyor.
*