Süleyman Çelebi merhum “Mevlid” olarak bildiğimiz “Vesiletün Necad” isimli eserine (malum olduğu üzere) “Allâh adın zikredelim evvela / Vacib oldu cümle işte her kula” mısralarıyla başlar. Hayır, bu yazıda Bâtıni sapmalara karşı açık ve anlaşılır mısralardan oluşan, coşku düzeyi yüksek bir kaside ve gazel tarzıyla halka Tevhid, münacat ve Peygamber sevgisinin nasıl anlatıldığını irdelemeyeceğiz. Sadece “Mevlid”in giriş bölümünde bütün mü’minlere her durumda Allah’ın adını anma, her işe Allah’ın adıyla başlama ve bitirme yönündeki vacibin ülkemizde nasıl bir modern-seküler zorbalıkla bağlamından saptırıldığına dair bir hususa değineceğiz bugün.
Türkiye’nin gerçek gündemi Sedat Peker’in videolarından taşan iddialar mıdır, değil midir? Taksim’e cami yapılmasının dine ve millete faydası mı, olur zararı mı? Cuma hutbelerinde ve ulusal bayramlarda Atatürk’ü hayır ve şükranla anmak İslami açıdan caiz midir, değil midir? Merkez Bankası rezervlerindeki 128 Milyar $ yerinde mi, değil mi? NATO zirvesinde Erdoğan-Biden görüşmesi Türkiye- Amerika ilişkilerini gerecek mi, yumuşatacak mı? Aşı sıramız gelse de Sinovac ve Biontech’i geçip yerli aşıyı mı bekleyelim? Hangi birinde dalsak konuya siyasal ve toplumsal açıdan ciddi bir karşılığı var. Bu sebeple bir kaçış yazısı olmadığı gibi kutuplaşmaya katkı sunmak, gerilim siyasetine omuz vermek gibi de anlaşılmasın. Bu ülke ve topluma tasallut eden resmi ideoloji ve seküler kültler meselesini ahlaki ve hukuki, siyasal ve toplumsal açıdan açık bir biçimde tartışıp halledebilecek donanım, cesaret ve feraseti göstermeye mecburuz.