Aydın Ünal’ın Yeni Şafak’taki köşesinde yayınlanan konuyla alakalı bugünkü (09 Ağustos 2018) yazısı şöyle:
Kahrolası Piyasa!
AK Parti iktidarının ilk yıllarıydı. Gayet mütedeyyin arkadaşım, cüz’i bir parayla, zannedersem bin TL gibi bir miktarla borsa işine girdi.
Sabah akşam endeksi takip ediyor, ne kazandığını, ne kaybettiğini hesaplıyordu. Tam o günlerde başörtüsüne ilişkin bir tartışma başladı; döviz ve borsa hafiften dalgalandı. O mütedeyyin arkadaşla karşılaştığımızda ilk tepkisi, “başörtüsünü gündeme getirip niye ortalığı karıştırıyorsunuz?” oldu.
Bu iş biraz da böyledir… Bundan bin yıl önce, Yusuf Has Hacip, devlet adamlarına öğüt veren Kutadgu Bilig adlı eserinde “sana itaat ederim, ama altının ayarıyla oynama!” diyerek, mülkün temelinin adalet kadar refah olduğunu da vurgulamıştı.
Hiç şüphe yok ki, mütedeyyin arkadaşım için başörtüsü özgürlüğü çok önemliydi. Ama aynı zamanda cebindeki para da önemliydi. Halk, özgürlük de ister refah da ister; ikisini bir arada, aynı anda ister. İkisinden biri eksik olsa rahatsız olur, sızlanır, şikâyet eder, tepki gösterir. Halk, yine hiç şüphesiz, bu taleplerinde sonuna kadar haklıdır. Siyaset de bir anlamda, halkın bu iki önemli talebi arasındaki dengeyi kurabilmektir. Asla dile getirmez ama halk, “özgürlüğün tek başına karın doyurmadığını”, “altın kafes içinde de mutlu olunamayacağını” çok iyi bilir.
AK Parti’nin 16 yıllık başarısının altında, özgürlük mücadelesini ve ekonomik kalkınma mücadelesini bir arada götürebilmiş olması yatar. Adı üstünde, AK Parti, “adalet” ve “kalkınma”yı temel politika edinmiş bir partidir. AK Parti vesayetle mücadele etmiş, zafer kazanmıştır. İnançların, değerlerin, kutsalların, dillerin üzerindeki baskıları kaldırmıştır. Türkiye’yi başörtüsüyle üniversiteye girilemeyen bir dönemden, başörtüsüyle özgürce, serbestçe, rahatça jandarmalık, polislik, hakim-savcılık yapılan bir döneme getiren AK Parti’dir. “Kürt” demenin yasak olduğu günlerden, devletin resmi televizyonundan Kürtçe yayın yapılabilen, devlet üniversitelerinde Kürtçe bölümleri açılabilen bir ülkeyi de AK Parti inşa etmiştir. Genelkurmay Başkanlığı’nın MSB’ye, yani milli iradeye bağlanmış olması az şey midir? Yeni sistemle, devletin her birimine artık seçmenin, milletin hükmetmesini sağlamak az devrim midir?
Özgürlükleri genişletirken, AK Parti ekonomiyi de büyütmüştür. Türkiye ekonomisi 16 yılda 3 kattan fazla büyürken, kişi başı milli gelir de o kadar artmıştır. Yollar, okullar, hastaneler, yurtlar, barajlar, kadar sofradaki ekmek de büyümüş, yoksulluk bir o kadar gerilemiş, istihdam artmıştır.
16 yıllık AK Parti hükümetleri dönemlerinde ekonomide hiç geriye gidiş yaşamadık. Badireler atlattık, zor süreçlerden geçtik, ağır imtihanlara maruz kaldık ama hepsini aşmayı bildik. 27 Nisan bildirisinin, küresel ekonomik krizin, PKK ve FETÖ terörünün, Gezi operasyonunun, 17/25 Aralık ve 15 Temmuz terör eylemlerinin ekonomiyi sarsmasını önledik. Aldığımız tedbirlerle, soğukkanlılıkla, işini bilen ekonomi yönetimiyle, en çok da piyasalara verdiğimiz güvenle her sarsıntıdan sapasağlam çıktık.
Çıkmasaydık ne olurdu? İçeriden ve dışarıdan yapılan saldırılar sonrasında ekonominin dengeleri sarsılsaydı, sofradaki ekmek, cepteki para, hanedeki huzur bozulsaydı, AK Parti tekrar tekrar seçim kazanabilir miydi? Halk, elbette her biri geçerli olan mazeretlerle ikna olabilir miydi? Özgürlük için verilen mücadele tek başına seçim kazandırabilir miydi? Dünyada pek örneği yok. Çünkü halk, mazeret değil, çözüm duymak ister; siyasetten, her ne yapıp edip çözüm üretmesini ister.
Son günlerde böyle sıkıntılı bir sürece girdik. Türkiye’ye operasyon yapıyorlar. Amenna. İç ve dış mihraklar, ekonominin dengelerini bozarak iktidarı yıpratmayı hedefliyorlar. Amenna. Fetullah’ı vermeyen ama Brunson’ı isteyen ABD şımarıkça saldırıyor. Amenna. Ancak, pazarda patatesin fiyatı arttığında, vatandaşın “operasyon”, “saldırı”, “taarruz” kavramlarını duymayıp, “siyasetle çözüm” arzulayacağını da çok iyi biliyoruz.
Ahir ömrümde, Türkiye’nin, şu kahrolası piyasa ile kavga ettiğini gördüm, ABD’ye haddini bildirdiğini de gördüm. Bu, benim için büyük, tarifsiz bir gurur. Ne var ki, herkesin benim gibi düşünmediğini, düşünmek zorunda olmadığını da çok iyi biliyorum.
Kabul edelim ki, AK Parti dönemlerinde ekonomi, kahrolası piyasanın kurallarıyla büyüdü. En zor zamanlarımızda kahrolası piyasaya güven verdiğimiz için ekonominin dengeleri muhafaza edildi. Piyasa Türkiye’ye, Türkiye’nin iktidarına, Türkiye’nin ekonomi yönetimine güvendiği için geldi, para getirdi, buraya yatırım yaptı.
16 yıldır Türkiye’yi büyüten o kahrolası piyasanın kurallarına şimdi alternatif stratejiler mi bulduk bilmiyorum. Bildiğim kadarıyla yeni altın yatakları, sınırsız petrol rezervleri de bulmuş değiliz. Rusya’nın, Çin’in kredi muslukları da yine bildiğim kadarıyla sonuna kadar açılmış değil.
O zaman denklem çok basit: Kurallarına göre oynadığın ve o kurallar içinde büyüdüğün kahrolası piyasa ile, alternatifini oluşturmadan kavga etmek, didişmek, inatlaşmak kaybettirir. Piyasanın güvenini sarsacak adımlar, piyasayı ürkütecek ekonomi yönetimleri parayı kaçırır.
İnşallah yanılıyorumdur, inşallah alternatif stratejimiz vardır. Hem yanılsam bile, dedim ya, piyasa ile didişmek, ABD ile kapışmak bana gurur veriyor. Tezgâhtaki soğanın fiyatını beğenmeyen, ya da işinden atılmış bir vatandaş benimle aynı gururu paylaşmayabilir. Sonuçta oyu vatandaş veriyor ve “beni gururlandır, tamam da, karnım da doysun” diyor. Haksız da değil.