Sürekli kaygı içerisindeyiz gençlere ulaşmak için. İçimizde yıllarını gençliğe vakfetmiş münevver insanlar var. Hep onlara ulaşmak, örnek olmak, ellerinden tutmak için çırpınıp duruyoruz. Çoğunlukla da “Gençlik elden gidiyor, eyvah!” deyip üzülüyor ve bu hüznü iliklerimize kadar hissediyoruz. Hele de kendi çocuklarımız mevzubahis olunca doğal olarak çok daha fazla kaygılıyız. Çünkü bugünün gençliği müspet veya menfi anlamda geleceğin öncülüğünü üstlenme misyonunda olacak. Her ne kadar uğraşı versek de günün sonunda mevzunun önemli bir boyutu hükümet etme misyonundaki eğitim anlayışına ve uygulamalarına açılıyor. Fakat bu yazının ana konusu dış etkenlerin gençlik üzerindeki etkisi değil.

YAZININ DEVAMI