Aldırışsız bir gece vakti

yürürüz taş duvarlar arasından şehrin içine

içinden geçeriz şehrin bulvarlarından

kimliksiz / izinsiz / evraksız

kan dolu hüznün akşamlarından

kordonlar ölüm saçar

ve ölür avuçlarımızda ölüm

şimdi tam zamanı deyip

fırlayıp yataklarımızdan

soyunup kirlileri

yıkanmış vücutlarımızdan

boşalan bir sel gibi geldik kapısına şehrin

vel fecrin resmini çizip

göğsümüze takıp

çığlık çığlığa korkular savuran gökyüzüne / o şehrin

acı matkap dişlerinden geçerek

bir tutam ışık için

bir nuru ilahiden nasiplenmede

en elverişli ruhumuzun devingenliğinde

yürürüz taş duvarlar arasından şehrin içine

savrulur toz duman

dirilir kavrulan topraklarda bedenlerimiz

ve kayalara çarparak ölen deniz

dönüp bakmaz ardına

kimsesiz kalmaz söylediklerimiz

işte tam burada

bu şehrin ortasında

maveraya dek uzanır ellerimiz.