Yanıma koyduğun günahsız, merhamet dolu bakışların

Ağlamaklı sesin, adımlarıma güç oluyor

Aşkımı bilinçle biliyorum anne

Her yumruk, her öfke dolu gözyaşı

Büyütüyor yüreğimin sınır bilmez tevekkülünü.

Ömrümün gözelerini umut yolcusu bir hasret dolduruyor.

Senin gibi olmaz bu şehrin anneleri

Gözleri deniz yoğurmaz

Yangın yerlerine er olmaz bedenleri.

Az önce uğurladık arkadaşları,

Çalışasım yok bu sabah anne

Otobüsün penceresinden bakması muhtemel

Bir dost yüzü bölüyor cümle aralarını

Geliyor, tebessümü konuyor

Şimdi nerdeler derken hasretleri doluyor içimin kuytu köşelerine

Bu zulüm biter mi dersin anne.

Edirne, Sivas, Malatya

Boy veriyor attığımız her tohum

Çalışasım yok bu sabah anne

Düşüncelerim alevlenirken dudaklarımda,

Nefessiz kalırım meydanlarda

Bil ki, içim titrer sesinin kulaklarımdaki yankısından.

Bir bulut dolusu bahar gönder.

Kirazını, dut pekmezini bırak

Bize er sözünü gönder, yol azığı olsun.

Direnişin kutlu,

Sırtın bize dursun dediğini bileyim anne.

Söyle bana yol azığı olsun.