Burası Yermuk kampı

Burası çığlık yeri

Ve açlıktan ölümlerin sessizliği

Ölümüne özgürlük inancı taşıyan

Ölümüne yeniden doğan halkın yaşadığı

Sokaklarına acının pencerelerinin açıldığı

Yüreklerin bir yangın yeri olduğu yer

 

Sürekli varil bombaları yağar bu kampa

Cansız bedenler yatar gecenin koynunda

Açlık içinde vurulmuş ciğerparem

Hemen şuracıkta yanıbaşımızda

 

Veyl olsun vicdanlara

Kokuşmuş insanlığa

Sönmüş imanlara

Acıyla çoğalıyor sözler dilimde

Artık güneş kandan bir rengin içinde

Yermuk kampında her akşam parçalanır düşler

Derme çatma kulübeler ansızın tuzla buz

Çocukların sesi karışır  yağmurlara

Dilim düğümlenir ölüm fotoğraflarında

Öfke kat kat büyüyor içimde

Anladım iman ancak cihad ile zinde

Ey mümin şehadet en büyük rütbe

 

Yermuk’ta  insanların ölümü kıyamı çağrıştırır

Bir kıyam ki yollar açar cennet bahçelerine

Şimdi vicdanlarda  duyulan çocuk sesleri

Acılara yürüyen ölüm renginde