1. Basel'den Kudüs'e Siyonist komplo

1897- İsviçre'nin Basel şehrinde toplanan ilk Siyonist kongrede, Filistin'de bir Yahudi devleti kurulması fikri benimsendi. Siyonistlerin lideri Theodor Herzl, Sultan Abdülhamid'den, Osmanlı devletinin borçlarını ödeme karşılığında Filistin'de toprak istedi. Abdülhamid bu teklifi reddetti.

1916- Birinci Cihan Harbi'nde Siyonistler Osmanlı devletine karşı İngiltere ile işbirliği yaptılar. Filistin topraklarında Osmanlı himayesi altında yaşayan binlerce Yahudi, İngiliz ordusuna yazılarak Osmanlı'ya ihanet etti.

1917- Filistin, İngiliz ordusu tarafından işgal edildi. 2 Kasım 1917'de İngiliz Dışişleri Bakanı Arthur Balfour, Filsitin topraklarında bir Yahudi devletinin tedrici olarak kurulacağını ilan etti (Balfour Deklarasyonu). Filistin, Yahudi göçmenlere resmen açıldı. Gemilerle Filistin'e taşınan Yahudiler, Haganah, Irgun, Stern gibi terör örgütleri kurarak Filistinlileri katletmeye başladılar. (Filistin köylerinde katliam yapan terör örgütlerinin birçok lideri ve üyesi -Moşe Dayan, Menahem Begin, İzak Rabin, Şimon Peres, Ariel Şaron- daha sonra sırayla başbakanlık yaptı.)

1947- Birleşmiş Milletler, Filistin topraklarında bir Yahudi devletinin kurulmasını kararlaştırdı.

1948- İsrail devleti resmen kuruldu (14 Mayıs). Filistin köylerinde katliamlar yapıldı. Yüzbinlerce Filistinli tehcir edildi. (Bugün Ürdün'de 1.5 milyon, Lübnan'da 500 bin, Suriye'de 400 bin, Irak'ta 40 bin mülteci bulunuyor. Batı Şeria ve Gazze'deki Filistinlilerin önemli bir kısmı da mülteci. Ayrıca Amerika Birleşik Devletleri ve Latin Amerika ülkelerinde de binlerce Filistinli mülteci var.)

1967- Golan Tepeleri, Gazze ve Batı Şeria işgal edildi. Mescid-i Aksa'nın bulunduğu Doğu Kudüs'te İsrail bayrağı dalgalanmaya başladı.

1980- Kudüs, İsrail'in "ebedî başkent"i ilan edildi.

2. Siyonist terörün kilometre taşları

Deyr Yasin Köyü Katliamı (9 Nisan 1948): Kadın- erkek, genç-yaşlı ayrımı yapılmadan 254 savunmasız Filistinli öldürüldü. Siyonistler, Filistinlileri sindirmeye ve İsrail devletinin kuruluşunu hızlandırmaya yaradığına inandıkları bu katliamı iftiharla anarlar.   .

Safsaf Köyü Katliamı (29 Ekim 1948): 70 Filistinli genç kurşuna dizildi.

Kefer Kasım Köyü Katliamı (29 Ekim 1956): Tarlalarından evlerine dönen onlarca Filistinli katledildi. 

Kibya Köyü Katliamı (12 Ekim 1958): Ariel Şaron komutasındaki birliğin saldırısında 67 kişi katledildi, 75 kişi yaralandı, bütün evler ateşe verildi.

Sabra ve Şatilla Katliamı (15-16 Eylül 1982): Lübnan'ı işgal eden İsrail ordusu, Savunma Bakanı Ariel Şaron'un talimatı üzerine Hıristiyan Falanjistleri BM denetimindeki mülteci kamplarına sokarak, 991 Filistinlinin boğazları kesilerek öldürülmelerini temin etti.

Kudüs Katliamı (8 Ekim 1990): 30 Filistinli kurşunlanarak öldürüldü, 800 kişi yaralandı.

El Halil Katliamı (25 Şubat 1994): 50'den fazla Filistinli, Hz. İbrahim Camii'nde sabah namazını kılarken makineli tüfekle taranarak öldürüldü. 300 kişi yaralandı.

Kana Katliamı (18 Nisan 1996): İsrail savaş uçakları Lübnan'daki Kana mülteci kampını bombaladı. 109 kişi hayatını kaybetti.

Ramallah ve Cenin katliamları (Nisan 2002): Ramallah'ta Filistin Devlet Başkanı Arafat'ın karargâhı günlerce bombalandı. Aralarında teslim olmuş askerlerin de bulunduğu çok sayıda Filistinli kurşuna dizildi. Cenin mülteci kampı bir hafta boyunca karadan ve havadan bombalandı, bine yakın Filistinli katledildi, 5 bin kişi evsiz kaldı.  

3. Filistin direnişinin kilometre taşları

1948- Mısır'daki İhvan-ı Müslimin teşkilatının inisiyatifiyle kurulan Ümmet-i Muhammed Tugayı Filistin'de Siyonistlere karşı destansı bir mücadele verdi, ancak bazı Arap liderlerinin iç politika hesapları yüzünden "Nakba"ya mani olamadı (Araplar Siyonist rejimin kuruluşunu "Nakba" -büyük felaket- diye anarlar).

1958- Yaser Arafat ve bir grup arkadaşı Kuveyt'te El- Fetih örgütünü kurdu. İsrail ordusuna karşı sabotaj eylemlerine başlandı.

1964- Filistin Kurtuluş Örgütü kuruldu ve belli başlı direniş örgütlerinin tamamını bünyesinde topladı.

1965- 1 Ocak, Filistin Devrimi'nin başlangıç günü ilan edildi.

1968- Corc Habaş liderliğindeki Filistin Halk Kurtuluş Cephesi'nin uçak kaçırma eylemleri başladı.

1969- İki uçak kaçırma eylemine katılan Leyla Halid, Filistin poşusu ve Kalaşnikof mermisinden yaptığı yüzüğü ile direnişin sembolü haline geldi.

1987- Muhacerette gelişen direniş hareketi Filistin topraklarına taşındı. Arafat'ın "küçük generallerim" diye andığı Gazze ve Batı Şerialı çocuklar, İsrail askerlerini gördükleri her yerde taşlayarak, "Calut'u bir taşla yıkan Davut"u İsrail'in değil kendilerinin temsil ettiğini ilan ettiler. "Taş Çocukları"nın başlattığı İNTİFADA, Filistin İslami Direniş Hareketi'ni (HAMAS) öne çıkardı.

1988- Cezayir'de toplanan bir kongrede Filistin devletinin kuruluşu ilan edildi.

1991-1993- 1000'in üzerinde Filistinli'yi katletmesine ve elinde taş izi olan her çocuğu tutuklamasına rağmen intifadanın önüne geçemeyen Siyonist rejim, hem kargaşa ortamından çıkmak hem de İslami hareketin yükselişini önlemek için Filistin Kurtuluş Örgütü ile müzakere masasına oturdu (1991). Siyonist rejimin başbakanı İzak Rabin ile Filistin Devlet Başkanı Yaser Arafat arasında bir barış anlaşması imzalandı (1993). Anlaşmaya göre İsrail ordusu, Gazze ve Eriha'dan başlamak üzere, 1967 savaşında işgal ettiği Filistin topraklarından kademeli olarak çekilecek, tahliye edilen bölgeler "Filistin Özerk Yönetimi"nin kontrolüne geçecek ve 2000 yılına kadar bağımsız Filistin devleti kurulacaktı.

1994- Siyonistlerin Hz. İbrahim Camii'ndeki katliamına cevap olarak, ilk istişhadi eylem gerçekleştirildi. HAMAS mensubu bir "canlı bomba", 9 işgalci Yahudi'yi havaya uçurdu.

2000- Oslo Anlaşması gereğince 1999 yılına kadar terk etmek zorunda olduğu toprakların ancak yüzde 20'sinden çekilen ve bağımsız Filistin devletinin ilanını mütemadiyen erteleyen Siyonist rejime duyulan tepki, Ariel Şaron'un Harem-i Şerif'e yaptığı provokatif  "ziyaret" üzerine muazzam bir ayaklanmaya dönüştü. Hamas ve İslami Cihad'ın omuzları üzerinde yükselen ayaklanmaya El Fetih gerillaları "Aksa Şehitleri Tugayı"nı kurarak tam destek verdi. İsrailli yazar Uri Avnery, "Aksa İntifadası" diye anılan bu ayaklanmanın önceki intifada ile karıştırılmaması gerektiğini, bunun silahlı bir kurtuluş savaşı olduğunu ve mutlaka zaferle sonuçlanacağını yazdı.    

2002- 1 kilometrekarelik Cenin mülteci kampında bulunan bir avuç mücahit, hava bombardımanıyla desteklenen binlerce İsrail askerine karşı günlerce direnerek destan yazdı. Birçok "siyasi gözlemci", İsrail ordusunu durdurmaya kafi gelmemesine rağmen halka özgüven aşılayan bu direnişin Filistin toprağını tam manasıyla vatan ve Filistinlileri tam manasıyla millet haline getirdiğini; artık bağımsız Filistin devletinin önünde kimsenin duramayacağını ifade etti.

4. Fethi beklerken

Ey fetih ey güzel atımız

Taşıyan alnının akıtmasında

Öpücüğü ve yüceliği

Gazze'yi Kudüs'ü kuşları tarlaları

Buharlı bakışlarında

Gezdiren ovayı

Ey suyumuz

Ey kar'ımız

Ey kuruyan gölgeliğimiz

Ey nicedir yüzünü beklediğimiz çocuk yağmur gibi

Ey fetih Mekkeyiz biz

Bekleyen Peygamber'i*

*Nizar Kabbani, İŞGAL ALTINDA, Çev: Turan Koç – İbrahim Demirci, Rey Yayıncılık, Kayseri 1996)