Yıl 1994...

Amed'te, akşamın kızıllığında hafif bir rüzgar,

Karanlıklar, boy atıyordu yavaş yavaş.

Zaman durmuş sanki.

Amed'in sokakları sessiz, sert ve hazin.

Şahid oluyordu yerler, şüphçli ayaklara.

Silahlı ellere, gözleri hain bakışlara.

Saat gecenin ikisi...

Ve ansızın kırılan bir kapı.

Canilerin "yargısız infazıyla" başlamıştı.

Elleri, ayakları bağlanıyordu yataklarında.

Gözleri son kez görüyordu hayatı.

Kalpleri ise "La İlahe İllallah" atıyor son anı.

Kimseler işitmiyor bu haklı feryatları.

Ve kimseler göremiyordu bu infazı...

Sıcak sıcak akan kanlar.

Gecenin sessizliğini yırtan, kurşun sesleriyle başladı.

Alçalan, alçakların karanlık yüzlerine,

Sırıtan dişlerinin gıcırtısına

Ve alınlarına sıçramıştı kanlar.

Tarih bir daha yazacaktı,

Düşünceleri uğruna şehid olanları.

Ve ruhlarda şahlanan ölmezlerin destanını.

Sönmeyen meşale alevlendi şahidlerin kanıyla.

Emanet yeni nesillere, ruhlarda rahmana,

Verilinceye dek,

Sürecektir gururla "imanın mücadelesi"

Yeni filizler yeşerecektir, toprak ve su varoldukça

Süreli bayramlar yaşanacaktır, kurbanlar verildikçe

Tarih gömecektir "hak" adına çıkmış haksızları,

Ve Tarih tekrar seçecektir,

Dünyayı imar eden mimarları...

Artık güneş doğmuştu!...

İçimizden ta içimizden

Ve bunlar "Güneşin" yeşeren tomurcuklandır.