Başım

düşüyor omuzlarımdan

ve parmaklarımı eziyor

kan lekeleri

kurşun eritiyor yüreğim

korkuları suvarmaktan çekiniyor

geceyi

avuçlarında yumuşatmaktan deliriyor düşlerim

Gözlerim yanıyor

yanıyor akşam güneşi gibi

ay gibi salıncaklarını kuruyor

saçlarıma vuruyor sesin

günde bin kez

bin parçalı bizle tanışırken giyotin

gözlerim yanıyor

yanıyor akşam güneşi gibi

nerdesin

Çocuklar seni bağırıyor

Gençler

ve yaşlılar seni

biliyor

dilsiz cellatlarmış

aynı gemide giderken çeken ipi

çekiyor perdelerini hayat

ve alnında birikiyor kelimeleri

yeniden dirilmenin

peygamberini düşlüyor yürekleri

heyhat

üşüyor kış

üşüyor sonbahar

üşüyor yaz

ve dünyanın

güneşe bakan elleri kelepçeli

ah kölelerin

yüzlerinden okunan kederleri

heceyle süzülüyor parmaklarından

aman ey aman

yanan akşamların

dumanlarını seyrediyor zaman

Çıkar yüreğini

çıkar o versin toprağa rengini

taş olsun

ateş olsun

aşk olsun

ateş olsun getiremezsem seni geri

çıkar elbiselerini

ay, güneş ve toprak

elbet karşılar tertemiz bedenini