-Salman Raduyev'in aziz hatırasına-

Ey yalnız kurt

koyarak sevdaya yüreğini

yakın durdun toprağa

cesur güzelliklerin adamı

kızılyar kahramanı

ateşten barikatları yararak geçtin

vahşi işkenceler altında şehadete erdin

ey yalnız kurt sen gittin

umudun öfken aşkın

kana bulandı dağların

çoğaldı zulümlerin külü

gözlerinde acılar yetim kuşların

ey yalnız kurt

elbet göğsü yırtılır zulüm dolu günlerin

çeçenyanın göğünde titreşirken ayışığı

iz bıraktı patlayan şarapnel yüzünde

kimbilir kaç ölümler büyüttün kollarında

gözlerin yıldız oldu süzüldü dağlarıma

yarası serin selam Kafkasya

cihadı mevsim bildin

hep direniş çiçekleri vardı avucunda

yüreğinle yürüdün

aşk ve ateş çaprazında

güzelliğin gökyüzü kanadıyla

dumanlar içinde bir kartal

sanki dağın bağrından doğmuş

öylesine yiğid öylesine delikanlı

güçsüzlerin eli kolu kanadı

işte böylece yalnız kurt

ölümü öldürdü kendi ölmedi

başa çıkılmaz bir fırtına gibi esti

vahşi moskofun söndüremediği bir alevdi

çelikten bir sabırla

aşk ve ateş çaprazında

cihadı mevsim bildi

şöyle bir baksanız çeçenyaya

yıldızlara kement atan marşlarına

anlarsınız yalnız kurt'un niçin yaşadığını

LAİLAHE İLLALLAH...