Utangaç bir çocuğun gizli ağlamasıyla uyandım bugün

Tuhaftı anlam verilemez bir düş gibiydi

Bezgin bakışlarıma kardelen çiçekleri açtırırcasına

Sopsoğuk elleriyle dokunmuştu ellerime

İçimi ürpertmiş, gözleriyle kendine tutsak etmişti beni

Öyle mahzun bakmıştı ki gözlerime

Çaresizliğini anlamıştım minik yüreğinde

Mavi gökyüzüne uzatmıştı ellerini ve uzaklaşırken gökyüzü

Elleri hâlâ bekleyişlerde bir demet gül gibiydi

Ağzında acı bir tebessüm ağıtı ve bir nebze gözyaşında ümit sevdası

Yanlış cevaplarının tek gündüzü tek gecesiydi sanki

Üzüntüsü gözyaşına dökülmüş bir yaprak gibi

Sararmıştı sözlerinde

Hüzün kirpiklerinde yağmur damlası gibi saklıyordu acılan

Gündüzünü ıslatmıştı, bembeyaz düşlerinde masum bir hülyası vardı

Yıldırımlı bir havada boğulurken gözyaşı onun tek umuduydu

Anladım onu, bugün gözyaşımın aydınlık sevgine yenik düştüğü an

Sonbaharın ilk rüzgârlarıyla ağladım, masum bir çocuktu yaklaşım

Dargındı gözlerime...

Puslu bakışımda onu gördüm bu sabah

Gözyaşın hâlâ gözlerimde unutmadım!