İslami Hizmetler Derneği Başkanı

1- Kısaca yardım biriminizin kuruluş amacını; sizi arama-kurtarma veya yardım seferberliğine sevk eden dinamikleri anlatır mısınız?

2- Deprem bölgesine ne zaman vardınız? Orada bulunduğunuz sürece yaptığınız çalışmalar hakkında bilgi verir misiniz?

3- Kahramanmaraş depremleri özelinde genel izlenimlerinizi, gördüğünüz sorunları/sıkıntıları, örneklikleri paylaşabilir misiniz?

4- Yardım konusu hassasiyet içeren bir konu. Bu konuda nelere dikkat edilmesi; ahlaki boyutları açısından nasıl bir usul izlenmesi gerekir?

1) Yetim ve muhtaçları sevindirmek, onların dert ve sıkıntılarını gidermek amacı ile yardım birimi oluşturduk. Bundaki tek amacımız ve gayemiz Allah’ı razı etmek. Bizleri yardım seferberliğine sevk eden imanımızın bize yüklediği merhamet duygusu ve İslam’ın insanlara yardım etmeye yönelik emir ve teşvikleridir.

2) Gaziantep’te bulunan bir STK olmamız hasebiyle depreme evlerimizde yakalandık. Elhamdülillah arkadaşlarımızda her hangi bir can kaybı yoktu. Ailelerimizi güvenli yerlere bırakıp hemen akabinde en yakın deprem bölgelerine intikal ettik ve arama kurtarma çalışmalarına başladık.

Depremin ilk anlarından itibaren bir taraftan arama kurtarma ekiplerimiz canla başla çalışırken diğer taraftan çalışanlarımız ve gönüllülerimiz hızlı bir organize ile bölgedeki depremzedeler için gıda ve barınma desteği sağlamaya devam etti. Halen tüm gönüllülerimiz takviye ekiplerle birlikte özellikle ulaşım imkânının zor olduğu köy ve kasabalarda çalışmaktadırlar.

Bölgede diğer STK’larla ve AFAD’la koordineli olarak lojistik merkezleri ve koordinasyon merkezleri oluşturuldu. Afet bölgelerinin her birinde koordineli çalışmalar halen devam etmektedir.

3) Genel anlamda Türkiye tek yürek olup bölgede ciddi bir yardım akışı sağlandı. Fakat bu işler gönüllülük esasına bağlı olması hasebiyle bazı bölgelerde ciddi sorunlarla da karşılaştık. Örneğin işlerin ağırlığı ve sorumluluğun büyük olması hasebiyle yer yer koordine noktalarında eksiklikler yaşandı. Elbette ki bu sıkıntı olasılık dâhilindeydi.

Örneğin; koordine merkezlerinde yaşanan yoğunluk ve eksikliklerden ötürü yardım getiren TIR’lar bekletiliyordu. Kimisi bir an evvel dönmek için halkın gönderdiği yardımları yol kenarlarına döktü. Bu, bir şekilde engellenmeliydi; bu noktada güvenlik güçlerine de görev düşüyor.

Bir diğer sorun ise iletişim eksikliği ve trafik yoğunluğu dolayısıyla yer yer yardım ve arama kurtarma ekiplerinin gecikmesiydi. Bu konuda halkımızın afet anında ve sonrasında yapması gerekenler hususunda bilinçlendirilmesi soruna bir nebze çözüm getirebilirdi.

Bir başka büyük sorun ise halkı korku ve endişeye düşüren ve resmî olmayan kanallar aracılığı ile paylaşılan haberlerdi. Benzeri haberler yüzünden deprem olmayan bölgelerde insanlar evlerine girmediler; bu da ikinci bir kriz ortamı oluşturdu. Aynı zamanda deprem bölgesinde bulunan vatandaşlar da korku ve endişeye sevk eden haberler yüzünden provokasyonlara geldiler. Yer yer arama kurtarma ekipleri bile bu provokasyonlar yüzünden işlerini yarım bırakmak zorunda kaldılar. Söz konusu yalan ve provokatif haberleri oluşturanlar hangi yetkiyle bunu yaptılar? Bu konuda da güvenlik güçlerine sorumluluk düşüyor.

4) Yardım konusu hassasiyet sahibi kimseler tarafından yürütülmesi gereken bir iş; emin ve güvenilir insanlar tarafından üstlenilmesi gereken bir vazifedir. Sadece güvenilirlik meselesi de yeterli değildir. Aynı zamanda insanlara karşı hoşgörülü, şefkatli, merhametli ve sabırlı olmak gerekir. Yardım için temas kurulan insanların ideolojik, fikrî ve dinî hassasiyetlerine saygılı bir biçimde yaklaşılmalı; yardıma muhtaç kişilerde din, dil, ırk ayrımı gözetilmemelidir. İhtiyaç sahibi kimselerin tespiti iyi yapılmalı; ihtiyacın yerine ulaştırıldığı ve karşılandığından emin olunmalıdır.